همام به زبان فارسی و همچنین ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻮﻣﯽ ﺁﻥ‌ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺒﺮﯾﺰ ﻭ ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠﺎﻥ ﯾﻌﻨﯽ ﺯﺑﺎﻥ پهلوی ﺁﺫﺭﯼ ﺍﺷﻌﺎﺭی ﺩﺍﺭﺩ

دبیرعلمی روز ملّی شعر و ادب فارسی با اشاره به لزوم انسجام علمی و اجرایی و جلوگیری از پراکنده کاری در برگزاری باشکوه روز ملی شعر فارسی و به منظور صیانت از آثار استاد شهریار و جلوگیری از تحریف سروده های این شاعر بزرگ، تشکیل "بنیاد حفظ آثار استاد شهریار" و ایجاد "دبیرخانه دائمی روز ملّی شعر و ادب فارسی" را خواستار شد.

این روزها مصادف با سالروز درگذشت زنده‌یاد بهمن سرکاراتی است. کسی که هیچ‌گاه از خواندن کتاب خسته نشد و کتاب یار همیشگی او بود. پژوهش وی در اسطوره، شاهنامه و اوستاشناسی زبانزد استادان داخل و خارج از ایران است. خاطرات وی را با همسرش (مهری باقری) در این گزارش بخوانید.

خیال باطل تصاحب غیرمجاز چهره‌های فرهنگی و تاریخی ایران زمین و دست‌درازی در هویت ملی ایرانیان، از سوی کارگزاران دولت باکو و همپالگان شان، تازگی ندارد. چندی پیش «آنارکریم اف» وزیر فرهنگ جمهوری باکو، در راستای سیاست‌های ضد ایرانی ، در یک پروپاگاندا، جنگی تبلیغاتی علیه فرهنگ و ادب ایران، به ویژه شاعر ملی ایران، «نظامی گنجوی» به راه انداخت؛ او مهملی تاریخی بافت و گفت: «در جلوگیری از معرفی نظامی گنجوی، به عنوان شاعر ایرانی، مصمم هستیم!»

سخنانی که در معرفی محمد امین رسول‌زاده به عنوان یک ایرانگرا از شبکه سحر پخش شده، چیزی جز تحریف حقایق درباره‌ی وی که خواستار فروپاشی ایران بوده، نیست. همه می‌دانیم که رسول‌زاده در سال‌های اقامت در ایران، جهت‌گیری سیاسی ضدایرانی نداشته اما بعد از خروج از ایران و اقامت در عثمانی به اجاق‌های مروج پان‌ترکیسم پیوست.

زادگاه شهاب الدین اهری، شهر اهر در آذربایجان شرقی است. حضرت شیخ در اشعار خود از «سیاهان کوه» نام می‌برد که به احتمال قوی همان لفظ «قره داغ» می‌باشد که امروزه برخی به اشتباه آن را به جای «ارسباران» و یا همان «سیاهان کوه» به کار می‌برند: سیـاهان کـوه را منزل ببودم/ زآهوی چمن شیرش بخوردم

میهن دوستی، افتخار به تمدن غنی و باستانی ایران، حفظ وطن از اجنبیان یغماگر و امثال این ها از اهداف و موضوعات اساسی شاهنامه‌ی فردوسی محسوب می‌شود. یکی از اولین محققانی که به احساس بلند میهن دوستی فردوسی در شاهنامه پی برده و به آن توجه خاص نمود، خاورشناس آلمانی؛ «تئودور نولدکه» بود.

ایران، داغدار یکی از دُردانه های  فرهنگ و ادب خود شد. سخن از محمدعلی اسلامی ندوشن یعنی سخن از «ایران»؛ اگر شعری به نام و برای او سروده شود، تمام استعاره های آن شعر را باید «ایران» بنامیم.

عباس رسام ارژنگی، در سال 1271 خورشیدی در تبریز دیده به گیتی گشود. وی از دوران کودکی با هنر و رنگ و نقش‌های شاد روبرو بود و احساسات کودکانه اش را با مداد و گچ و رنگ، بر دیوارها و کاغذهای به دور افتاده نقش می زد. مطب زیر به معرفی این هنرمند تبریزی پرداخته است!

پروفسور محسن هشترودی، با اینکه متخصص در ریاضیات و غرق در آن بود، ولی از ابتدای جوانی علاقه به شعر و ادبیات فارسی داشت و گهگاهی نیز شعر می‌سرود و به نقد شعر نیز می‌پرداخت و از تأثیر علوم در ادبیات و هنر نیز سخن می‌گفت.