گروه سیاسی/ حسینی: در روز ۵ اسفند ۱۴۰۰ (۲۴ فوریه ۲۰۲۲) ناگهان آتش جنگ بین اوکراین و روسیه افروخت. اصلی ترین علت تهاجم روسیه به این همسایه غربی اش، گسترش ناتو در مرزهای روسیه بود که بارها نسبت به ادامه این سیاست از طرف ناتو و خصوصا آمریکا هشدار داده بود. روسیه با حملاتی برق آسا شیرازه نظامی اوکراین را به هم ریخت و با تلفات سنگینی که از نظامیان این کشور پروکسی غرب می گرفت در حال پیش روی بود.

با بروز این وضع، ناگهان دستگاه پروپاگاندای غرب و هژمون رسانه ای آن به کار افتاد تا با شگردهای مختلف عملیات روانی _ رسانه ای اذهان عمومی جهانیان را علیه روس ها به گروگان بگیرد. این جنگ که با کمترین تلفات غیر نظامی در حال وقوع بود به یکباره با کمک رسانه ها و دستگاه پروپاگاندا بازآفرینی و جلوه دیگری را در نظرگاه اذهان عمومی به خود گرفت. اخبار و تحلیل ها و تفاسیر از این رخداد اینگونه مخابره می شد که انگار طرف روس فقط غیر نظامیان، زنان و کودکان را هدف قرار می دهد. با این حجم از پروپاندا که رسانه ها هر روز پمپاژ می کردند جو سنگینی علیه روسیه ساخته شد و دول غربی به سرکردگی آمریکا هر روز بر فشارشان بر روسیه افزودند و این سیاست حتی بر فضاهایی چون میادین ورزشی نیز اعمال شد و روسیه را از مسابقات ورزشی جهانی هم کنار گذاشتند.

سیل حمایت های همه جانبه با پوشش حقوق بشر به اوکراین سرازیر شده و حتی در کشوری چون ایران نیز عمله هژمون رسانه ای غرب هر روز جنجالی را در حمایت از اوکراین به پا می کردند. همه این هجمه ها علیه روسیه ذیل مفاهیم اخلاقی و خصوصا حقوق بشر صورتبندی می شد. به مانند همه رخ دادهایی که در آنها غرب به موضع ضعف فرو می غلتد. این خط رسانه ای به عنوان اصلی ترین دستورکار دستگاه پروپاگاندای غرب بی وقفه می تاخت تا…

در ۱۵ مهر ۱۴۰۲ (۷ اکتبر ۲۰۲۳) طوفان الاقصی در جواب جنایات رژیم صهیونیستی طی بیش از شش دهه به وقوع پیوست. در ذکر جنایات رژیم صهیونیستی همین بس که به اذعان نماینده ایرلندی پارلمان اروپا فقط از ۲۰۰۸ تا انعقاد این سخنرانی شجاعانه نماینده ۳۳ هزار کودک فلسطینی توسط صهیونیست ها به شهادت رسیده بودند.

طوفان الاقصی که هیمنه اطلاعاتی امنیتی و شیرازه نظامی رژیم کودک کش را فرو ریخته بود باعث شد هژمون رسانه ای غرب این بار سمت پیکان را به سوی حماس بگیرد تا اذهان عمومی را در حمایت از رژیم غاصب بسیج کند. در این راستا شگردهای مختلفی از عملیات روانی رسانه ای در دستور کارشان قرار گرفت و حقوق بشر بار دیگر برای حمایت از ضد بشر ترین رژیم دست آویز قرار گرفت.

با این فضای رسانه ای که غربی ها در حمایت از اسرائیل ساخته بودند، صهیونیست ها با کمک آمریکا به توحشی وصف ناپذیر با کشتار مردم غیر نظامی و بی دفاع، غزه را به خاک و خون کشیدند و این توحش هنوز ادامه دارد.

اما دیگر خبری از آن حقوق بشر نیست. گرچه وجدان ملت ها از توحش اسرائیل به درد آمده و روزی نیست که در گوشه ای از جهان نسبت به این جنایت اعتراضات گسترده رخ ندهد، اما دیگر گوش سیاستمداران دولت های حامی رژیم صهیونیستی به اعتراضات و مطالبات مردمشان بدهکار نیست. و با بستن چشم خود بر این همه جنایت، صیونیست ها را در ادامه خون خواری اش همراهی می کنند.

درست است که طوفان الاقصی هیمنه امنیتی نظامی صهیونیست ها را فرو ریخت اما توحش رژیم غاصب در جبران این شکست فاحش، اتفاق مهمتری را رقم زد و آن بر افتادن دوباره پرده نفاق و تزویر حقوق بشر بود. این اولین بار نبود اما دسترسی کم و بیش مردم جهان به اطلاعاتی غیر از انچه هژمون رسانه ای پمپاژ می کند باعث شد این بار ملت ها چهره کریه صهیونیسم را بدون روتوش رسانه ها به تماشا بنشینند و عملگی دولت های خود برای آمریکا و صهیونیست ها را به گوشت و پوست و استخوان حس کنند.

امروز غالب ملت ها به سبب وجدان اگاه شان با اعتراضات گسترده خواستار قطع حمایت های دولت های خود از رژیم کودک کش هستند. این مردم هر روز از خود سوال می کنند که مگر این دولت ها بر آمده از دموکراسی و رای مردم نیستند، پس چرا وقعی بر خواسته‌ها، اعتراضات و مطالبات شان نمی نهند! آنها درگیر این پرسش اساسی و بی جواب هستند که کدام نفع ملی، سیاست دولت ها را در حمایت از جنایات رژیم صهیونیستی توجیه می کند!

هیچ کدام.

این حاکمیت ها علی رغم نمایش مضحکی که از دموکراسی ارائه می کنند زیر سلطه صهیونیسم و آمریکا بوده و سیاست خارجی شان را با آنها هماهنگ می کنند نه با خواست و اراده مردم خود. در این برهه حساس از تاریخ بشریت، اگر ملت ها کمترین تشخصی برای موجودیت و اراده خود قائل باشند نباید از پای بنشینند و ساکت بمانند باید فریادشان نه تنها در اعتراض به جنایات صهیونیست ها بلکه در اعتراض به سلب اراده خود و استعمارشان توسط صهیونیست ها و آمریکا بلند باشد. بلکه تاریخ از آنها به سان مردمی آزاده و انسان یاد کند نه برده های بی اراده زنجیر جهودیسم.