گروه ورزش: با آغاز دور جدید لیگ برتر فوتبال بیشتر کارشناسان عقیده دارند که شاید امسال سال تبریز و تراکتور برای قهرمانی باشد. هزینه های میلیاردی برای جذب بازیکنان مطرح، قرارداد با سرمربی بنامی که سابقه دو بار حضور در تیم های مطرح پایتخت را در کارنامه خود دارد و از همه مهمتر تماشاگران خونگرمی که هیچ گاه تیم محبوب خود را تنها نمی گذارند، چند مورد از فاکتورهای مهم برای مدعی بودن تراکتور در لیگ برتر هستند.

 اما قهرمان شدن در لیگ برتر نه پایان آمال و آرزوهای فوتبالی برای تیم محبوب آذربایجان است و نه آغاز آن. قطعا با قهرمانی تراکتور هیچ اتفاق خاص و غیر فوتبالی نخواهد افتاد همچنان که با قهرمانی فولاد خوزستان و یا استقلال خوزستان در منطقه ای که عرب زبان های ایرانی در آن ساکن هستند هیچ اتفاقی نیافتاد و یا بیشتر با قهرمانی چندین باره سپاهان و حتی سایپا و… هیچ اتفاقی نیافتاده بود. حتی با قهرمانی تراکتورسازی در جام حذفی هم هیچ اتفاق خاصی نیافتاد؛ غیر از این که مردمی در گوشه ای از ایران برای روزهایی هر چند کوتاه شاد شدند و کری خوانی های معمول فوتبالی که نشاط و سرزندگی را برای مدتی هر چند کوتاه به بدنه جامعه جوان کشور تزریق کرد.

استفاده ابزاری از تراکتور و فوتبال

اما اخیراً مطالبی در فضای مجازی و البته برخی رسانه های اسم و رسم دار آذربایجان، به ویژه با نزدیک شدن به انتخابات مجلس شورای اسلامی، از زبان کاندیداهای احتمالی، نوشته می شوند که قطعاً با طرح این نوع موضوعات سطحی، به شعور مردم آذربایجان توهین می شود. از جمعه سیاه فوتبال تبریز گرفته تا بی توجهی به فرهنگ آذربایجان! کسانی هم در میان دامن زنندگان به این مطالب هستند که در همان روزهای حساس فوتبالی در تبریز، مدیر و مسئول بودند اما چرا بعد از گذشت این همه سال که دیگر پست دولتی ندارند و از طرفی برای رسیدن به کرسی سبز مجلس، اسب آرزوهای خود را زین کرده اند، به فکر موج سواری از فوتبال و تیم تراکتور هستند؟ آیا این عده چیزی به نام برنامه برای برون رفت از مشکلات عدیده اقتصادی و فرهنگی که گریبان کشور را گرفته است هم دارند؟ و یا صرفاً فکر می کنند که مردم آذربایجان به قدری از اصل و نسب افتاده اند که برای یک سخنرانی غیر علمی و عامیانه “تره خورد خواهند کرد”!؟

15 دقیقه ی اسفناکِ فوتبالی

نگاهی فوتبالی به بازی معروف تراکتورسازی با نفت تهران به ما خواهد گفت که در آن بعد از ظهر جمعه، تراکتورسازی با مربی پرتقالی خود تنها 15 دقیقه تا قهرمانی فاصله داشت اما متاسفانه نتوانست جام قهرمانی را در تبریز نگه دارد. آنها با این که بازی را ضعیف آغاز کرده و در همان دقایق ابتدایی بازی یک گل از نفت تهران خورده بودند، اما در ادامه به بازی برگشته و در همان نیمه اول با دو گل زیبای ادینهو و تیموریان رویای قهرمانی را در سکوهای یادگار امام زنده کردند.

و این پایان کار دو تیم تراکتورسازی و نفت تهران نبود و در نیمه دوم یک بار دیگر و این بار فرید بهزادی کریمی گل زیبای دیگری را وارد دروازه بیرانوند کرد و امیدهای تبریز برای قهرمانی پررنگ تر شد. در ادامه کار و در اواسط نیمه دوم اما یک درگیری کودکانه از بازیکنی باتجربه به نام تیموریان تیم را وارد حاشیه کرد! تیموریان که یک کارت زرد داشت ناشیانه با بازیکن حریف درگیر شد و دو کارت زرد برای بازیکنان خاطی دو تیم و متناوب آن کارت قرمز برای تیموریان، تیم را 10 نفره کرد. اما قطعاً یک تیم حرفه ای در حضور 80 هزار تماشاگر خود و با دو گل اختلاف نباید به این سادگی قافیه را به حریف خود می باخت! به طوری که در عرض کمتر از 10 دقیقه دو گل خورده و جام قهرمانی را از تبریز به اصفهان کادو بفرستد!

تعویض اشتباه ادینهو، ضعف مفرط دروازبانی در خروج ها و چند عامل دیگر که ناشی از ضعف مدیریت فنی تیم بود نهایت خوشی برای تبریز و فوتبال آن نداشت. به باور کارشناسان، تراکتور از همان ابتدای بازی های لیگ در ساختار دفاعی خود ضعف داشت و به همان زیبایی که گل می زد، به همان راحتی هم گل می خورد. تراکتور در آن سال ها در جام باشگاه های آسیا هم نتوانسته بود نتایج دلخواه مردم تبریز را بگیرد. آنها به زیبایی بازی می کردند اما به راحتی آب خوردن از بازیکنان فرصت طلب تیم های عربی گل می خوردند. همان اتفاقی که در مقابل نفت تهران هم افتاد و سه بار دروازه حامد لک باز شد و آنها نتوانستند به رویای دیرینه فوتبال تبریز که همان قهرمانی در لیگ ایران است دست پیدا کنند.

حال در این میان عده ای پیدا شده و می خواهند با مطرح کردن سخنانی سطحی و از منظر خودشان عامه پسند، به شعور و آگاهی مردمی که مشروطه ایران را بپا داشته و با قیام 29 بهمن جان تازه ای به رگ های انقلاب بخشیدند، توهین کنند! این عده نباید اشتباه استراتژیک اسلاف خود را خورده و با این ترفندها بخواهند مردم آذربایجان را در بوته آزمایش قرار دهند که قطعاً چیزی جز شکست برای آنها در پی نخواهد داشت.