گروه سیاسی: یکی از استراتژی‌های جریانات واگرا چه از نوع پان کردی آن، چه از جنس پان‌ترکی و چه از منظر پان‌ارمنی آن به تقابل کشاندن ایرانیان با نام تقابل کردزبان با ترک‌زبان و ترک‌زبان با ارمنی و… است. نمونه‌های آن هم در تاریخ معاصر بسیار هستند؛ از بزرگ‌نمایی کشتار مسلمانان با نام جیلولوق و نوشتن آن به پای ارمنی‌ها تا قتل عام ارمنی‌ها توسط ترکان عثمانی و درگیری‌های خونین میان کردزبان‌ها و ترک‌زبان‌ها و … که در چند دهۀ گذشته به یمن ناخوش حضور بیگانه‌ها، کم هم نبوده‌اند. اما این به تقابل کشاندن ایرانیان توسط جریانات واگرا چقدر توانسته موفق باشد؟ و آیا مردم این منطقه که با زبان‌های مختلف مکالمه می‌کنند و بعضاً به ادیان و مذاهب گوناگون پایبند هستند چه واکنش مثبت و یا منفی نسبت به این رویدادهای تفرقه افکنانه داشته‌اند؟

نگاهی به ترکیب جمعیتی شهرهای آذربایجان غربی مانند شاهین دژ، میاندوآب، ارومیه، نقده و… نشان می‌دهد که کردزبان‌ها و ترک‌زبان‌ها و حتی ارمنی‌ها، از سالیان دراز در کنار هم و باهم زندگی می‌کنند. ازدواج‌هایی که میان این اقوام ایرانی صورت گرفته و می گیرد خود بیانگر عمق وابستگی و دلبستگی آنها به یکدیگر است. این ازدواج‌ها به اندازه‌ای همه گیر و فراگیر است که حتی در میان سیاستمداران و نخبگان سیاسی این اقوام هم دیده می‌شوند و نمونه عینی و بارز آن اظهارات عضو کردزبان شورای شهر ارومیه بود که چند سال پیش و بعد از جنجال «صحبت به زبان ملی در شورای شهر ارومیه» که میان او و شهردار وقت ارومیه روی داد، گفت که «چهار عروس خانواده وی همه ترک‌زبان هستند».

ازدواج‌های میان قومی در استان‌های چند قومی ما از جمله آذربایجان غربی و حتی در تهران به عنوان پایتخت سیاسی، قومی و فرهنگی ایران به اندازه‌ای زیاد است که گسستن این پیوندها با شعارهای قومیتی که اتفاقا در نزدیکی موسم انتخابات به شدت پررنگ می شود، را دشوار و در شرایطی غیر ممکن می‌سازد! اما چرا جریانات واگرای کردی و ترکی تلاش وافری جهت به تقابل کشاندن اقوام ایرانی در آذربایجان دارند؟

به نظر این نوع واکنش‌های افراطی نه به نفع کردزبان‌هاست و نه ترک‌زبان‌ها! و قطعا دودی است که راه انداخته می‌شود تا چشم ایرانیان از هر زبان و خرده‌فرهنگی را در دیدن حقایق واقعی تار کند! و در این میان نباید از نقش وحدت‌ساز زبان فارسی به ویژه در مناطق چند زبانه کشور غافل شد. به قول غلامحسین ساعدی- که خود آذربایجانی بود و به زبان ترکی بسیار علاقه‌مند- که به خبرنگار بی.بی.سی گفته بود: «زبان فارسی ستون فقرات یک ملت عظیم است. هرچه از بین برود این زبان باید بماند.»