مدیر مسئول: این روزها اخبار ضد و نقیضی از ورود جنگنده‌های پیشرفته روسی به کشور منتشر می‌شود که تاکنون به صورت رسمی از سوی متولیان و مسئولان امر تایید و یا تکذیب نشده است. اما در این خصوص ذکر چند نکته ضروری به نظر می‌رسد:

ایران، کشوری با وسعت بیش از یک میلیون و ۸۰۰ هزار کیلومتر مربع مساحت و قرار گرفتن در یکی از حساس‌ترین مناطق جهان و همچنین به دلایل مختلف مانند قرار گرفتن در منطقه‌ی مهم و استراتژیک آسیای غربی و داشتن بیشترین مرز با خلیج فارس و تنگه راهبردی هرمز و قرار داشتن در حلقه‌ی پیوند مناطق آسیای جنوبی، آسیای مرکزی، قفقاز، شرق مدیترانه و خلیج فارس و نیز داشتن منابع معدنی ارزشمند از جمله نفت و گاز و مس و غیره دارای یک موقعیت ویژه راهبردی است.

قرار گرفتن در یکی از حساس‌ترین مناطق جهان و داشتن برخی همسایگان نمک‌نشناس، وابسته و طماع، می‌طلبد که همواره قابلیت‌های دفاعی و رزمی کشور را بالا ببریم. اگر چنین کاری نکنیم قطعاً کفتارهای صدام‌صفتی پیدا خواهند شد تا رویای از پای درآوردن این شیر کهنسال را در سر بپرورانند. بنابراین هم‌راستا با افزایش توان موشکی، پدافندی، سایبری، پهپادی و جنگال نیاز است تا در حوزه‌ی رزم هوایی نیز کشور در تراز یک قدرت منطقه‌ای برتر و مسلط ظاهر شود. این نیاز در وهله اول با خرید جنگنده‌های مدرن و سپس ساخت و توسعه آن امکان‌پذیر است.

در سال‌های گذشته مقامات کشور در این راستا تلاش کرده‌اند تا در کنار توجه به تولید داخلی که هواپیماهای جنگنده کوثر ۱ و ۲ در این راستا شکل گرفته است، به خرید جنگنده هایی در سطح یک جهان نیز اقدام کنند. با قاطعیت بسیار می‌توان گفت که ارتش ایران یکی از بسته‌ترین سیستم‌های حفاظتی را در سطح جهان دارد و این سطح از حفاظت باعث شده تا خیلی از مسائل هیچ وقت گفته نشود. با این حال، مردم نامحرم نیستند و شنیدن خبری مانند الحاق جنگنده‌های جدید و پیشرفته باعث افتخار، اطمینان و اعتماد آن‌ها به قابلیت‌های دفاعی کشور شده و این حس غرور و خوشحالی می‌تواند امید به آینده را در میان مردم افزایش دهد!