گروه اجتماعی: من و همسرم و دو تا بچه هام، همون قشری از جامعه هستیم که تا نصف شب پای سریال های ماهواره و ترکی خوابمون می‌بره و درباره‌ ازادی‌های اجتماعی معتقد بودیم که ایران هم باید مثل ترکیه آزاد بشه و هر کی هر کاری دوست داره بکنه! تا اینکه تیرماه امسال (۱۴۰۲) یک سفر رفتیم به کعبه‌ی آمال خودمون ترکیه!

تصور ما از ترکیه با فیلمایی که دیده بودیم با اونچه در واقعیت دیدیم، زمین تا آسمون متفاوت بود. ترکیه ای که ما دیدیم، اولین تفاوتش با ایران مردمانش بودند. مردمی شدیدا پول پرست، شیاد و خطرناک. ما هیچ وقت در ایران، از مردم نترسیدیم. ولی توی ترکیه کنار خیابون مردها و زنها و حتی بچه‌هایی را می بینید که مشغول سیگار و سایر مواد دود کردن هستند. نگم براتون که برای یک مسیر ۱۰ دقیقه ای از ما ۲٫۵ میلیون کرایه گرفتن، فقط چون توریست بودیم. و با راننده دیگه ای که باز قصد تیغ زدن داشت ناچار به نزاع شدیم و پلیس خبر کردیم.

درسته! همه میگن توی ترکیه مسجد جدا، کلاب جدا. عیسی به دین خود و موسی به دین خود. ولی دیدن مردهای مست و لایعقلی که کنار خیابون و کنار سطل آشغالها دارن استفراغ میکنند و بالا میارن، حال هر کسی رو به هم میزنه. وقتی این صحنه ها رو دیدیم واقعا خدا را شکر کردیم که ایرانی هستیم. که این صحنه ها توی ایران نیست. و ای کاش هرگز ایران این طوری نشه.

از وضع اقتصادی و گرانی شون نگم. تورم فوق العاده بالاست و برای یک پرس دلمه ساده شون ۸۰۰ لیر، تقریبا ۱٫۵ میلیون پول دادیم. یک تیشرت ساده رو ۱میلیون و ۸۰۰ هزار تومان بهمون قالب کردن و توی رودربایستی مجبور شدیم بخریم!!

اما بدترین حسی که توی ترکیه داشتیم، حس ناامنی بود. حتی برای یک سرویس رفتن ساده زنانه، مردای حال بهم زنشون دنبالمون می‌کردن و با دعا تونستیم از مهلکه فرار کنیم…

آره! این کشور مکان های توریستی خیلی باحالی داره. اماکن تاریخی شونو به بهترین و مدرن ترین شکل حفظ کردن و مراقبت میکنند. طبیعت و جزیره های زیبایی داره. ولی همه اینها در یک کشوری هست که اخلاق توش مُرده. انسانیت کمیابه و سکولار بودن (هر کس به دین خود) این سرزمین را به انسانهای بی بند و بار و هرج و مرج اخلاقی تبدیل کرده.