بی‌گمان در میان شاعران پس از عصر مشروطه، استاد سیدمحمدحسین شهریار، از حیث شهرت و محبوبیت، هیچ همانندی ندارد. او برخلاف بسیاری از شاعران هم‌روزگار خود، که اغلب در سال‌های پایانی حیات به شهرت رسیده‌اند،

گروه فرهنگ و ادب:یکی از آتشکده‌های بزرگ ایران قدیم به نام آتشکده‌ی آذرگشسپ در شیز آذربایگان بوده و این همان آتشکده‌ای است که در شاهنامه همیشه به نام آذرگشسپ یاد می‌شود و از معابدی است که شاهان هنگام بروز دشواری‌ها به آنجا پناه می‌برده و از خداوند یاری می‌خواسته‌اند.

گروه فرهنگ و ادب: اران و شروان از مناطقی است که در تکوین و پیدایش فرهنگ، ادب و هویت ایرانی نقش مهمی داشته است. این منطقه تاریخی که از شهرهای آن در منابع به «هفده شهر قفقازی ایران» یاد شده، زادگاه صدها شاعر، نویسنده، عالم و فقیه و دانشمند ایرانی بوده است.

گروه فرهنگ و ادب: سیطره سلجوقیان بر سرزمین ترکیه امروزی، تنها سیاسی بود و بنیان‌های فرهنگی آن هنوز بر پایه‌های فرهنگ ایرانی می‌چرخید. به طوری که پادشاهان حاکم بر فلات آناتولی تا سال‌های متمادی زبانشان فارسی بود.

گروه فرهنگ: هیچ منطقه ای در به اندازه آذربایجان در شاهنامه مورد تمجید و تحسین فردوسی قرار نگرفته است!!

«تحولِ زبان آذربایجان در گذرِ زمان» نوشته‌ی پژوهنده‌ی آذربایجانی، دکتر عباس جوادی است. وی در این کتاب به صد پرسشِ همگانی درباره‌ی تاریخ و فرهنگ و زبانِ آذربایجان پاسخ داده است.

از مشروطه بدین سو ده‌ها شاعر بزرگ در آسمانِ تابناک ادبیات پارسی نورافشانی می‌کنند که هر یک در گونه (ژانر) ادبی خود ستاره‌ای درخشان هستند. حال از ظنِّ خود عرض کنم که چرا انتخاب روز بزرگداشت استاد محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار) بعنوان روز بزرگداشت شعر و ادب پارسی، انتخاب شایسته‌تری است.

کسانی که کار سبک‌شناسی می‌کنند و در تاریخ ادبیات کار کردند متوجه می‌شوند که خاقانی کسی است که به زبان فارسی هم درآذربایجان و هم در کل تاریخ هزار ساله‌ی ادبیات فارسی بیشترین خدمت را کرده و دریغ است که با سرمایه‌های ادبی خود این گونه رفتار کنیم.

نشست نقد و بررسی چاپ دوم کتاب «آذربایجان و شاهنامه» تالیف سجاد آیدنلو، با حضور جمعی از مردم ارومیه، برگزار شد. در این نشست ،کتاب فوق که حائز عنوان جایزه‌ی برگزیده کتاب سال جمهوری اسلامی ایران نیز است، مورد نقد و بررسی شاهنامه‌پژوهانی از منطقه‌ی آذربایجان قرار گرفت.

آذربایجانی‌ها خیلی زودتر از کردها و لرها و خراسانی‌ها و... لباس‌های محلی خود را با لباس‌های رسمی تعویض کردند؛ البته در این میان نکته‌ای که نباید از وجود آن غافل شد، برخی فرهنگ‌سازی‌ها برای آذربایجان است که نه از بطن جامعه‌، بلکه از آن سوی مرزها سرچشمه می‌گیرند؛ لباس‌هایی غریبه برای آذری‌ها با نام لباس‌های قفقازی، که کوچک‌ترین تناسب و وجه‌اشتراکی با لباس‌های محلی مردم منطقه در گذشته ندارند!