حضور و سخنرانی برخط صابر رستمخانلی، عضو مجلس جمهوری آذربایجان در کنگره سازمان منافقین، یک بار دیگر عمق عناد و شرارت دولت باکو در دشمنی با ایران را به نمایش گذاشت.

مقالات تاریخی و علمی تاکید دارند که زبان ترکی آذربایجانی از 400 سال گذشته، به مرور وارد محاورات مردم شده است، اما برخی افراد ادعا می‌کنند که زبان ترکی در آذربایجان سابقه‌ای دیرینه دارد. عده‌ای حتی پا را از چهارچوب علم و دانش فراتر نهاده و می‌گویند که آذربایجانیان از اسلاف سومریان هستند و سومریان هم به دلیل التصاق زبان بودن، نیاکان ترکان هستند!

درپی ادعای بی اساس الهام علی اف، رییس جمهوری آذربایجان به دینداران آذربایجانی پناه گرفته در ایران و نیز متهم کردن جمهوری اسلامی ایران مبنی بر انتشار سخنان این دینداران علیه تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان، روح الله آخوندزاده، زندانی پیشین سیاسی بر بی اساس و دروغ بودن سخنان الهام علی اف با منطقی ساده و صادقانه جواب گفت.

تحلیلگر ارشد مسائل غرب آسیا گفت: حضور رژیم صهیونیستی در جمهوری آذربایجان، سبب شده است که مردم این کشور نسبت به حکومت و خاندان علی‌یف بدبین شوند

رژیم باکو از برگزاری نشست های به اصطلاح گردهمایی سراسری یا کنگره آذربایجانی های دنیا که در سال های گذشته هر پنج سال یک بار در باکو برگزار می شد، برای ارضای لفاظانه جاه طلبی های سیاسی خود بهره برداری می کرد و عناصری رذل از تجزیه طلبان ضدایرانی را نیز در آن نشست ها مشارکت می داد.

در کشورهایی که بسیار بیشتر از شیعیان جمهوری آذربایجان بر شیعیان آنها فشار وارد شده و سرکوب شدیدتری اعمال شده است، «جبهه مقاومت» شکل گرفته است، اما در جمهوری آذربایجان «مقاومت» شکل نگرفت.

ناسیونالیسم ترک (پان تورانیسم) در آستانه‌ی جنگ دوم جهانی فعالیت‌های خود را تشدید کرد. یکی از دلایل اصلی این تحرک ناگهانی را می‌توان بازتاب روابط نزدیک‌تر با آلمان نازی در صحنه‌ی تحولات داخلی تعبیر کرد. این فرایند پس از اعلان جنگ آلمان به اتحاد شوروی در سال 1941 شتابی بیشتر هم یافت

فارسی یکی از چندصدایی‌ترین زبان‌های دنیاست، به‌دلیل انعکاس و تجمیع زیست‌جهان و زیست‌آیین همه اقوام و ملل منطقه‌، ادبیات عرفانی، این‌که ایران پل شرق و غرب بوده و این‌که با مناطقی که بستر تنوع فرهنگی یا همان کثرت در وحدت بوده، مثل خراسان و قونیه پیوند داشته ‌است.

در مقاله حاضر، تاریخ نگاری در جمهوری آذربایجان بررسی شده و در نهایت به این نتیجه رسیده که به سبب نداشتن پشتوانه تاریخی دیرینه و سابقه‌ی اندک تاسیس حکومت، مورخان این کشور به تحریف تاریخ و یا در حقیقت به «تاریخ سازی» دست زده‌اند!

در سه دهه‌ی گذشته، شاهد هستیم که در نتیجه‌ی سیاست‌های حاکم در منطقه‌ی قفقاز، تلاش می‌شود تا وابستگی‌های فکری و فرهنگی ایران با این مناطق به طور کامل قطع شود. در این بسته‌ی خبری تلاش می‌شود تا نسبت به این سیاست‌ها روشنگری شود.