کسانی که کار سبک‌شناسی می‌کنند و در تاریخ ادبیات کار کردند متوجه می‌شوند که خاقانی کسی است که به زبان فارسی هم درآذربایجان و هم در کل تاریخ هزار ساله‌ی ادبیات فارسی بیشترین خدمت را کرده و دریغ است که با سرمایه‌های ادبی خود این گونه رفتار کنیم.

نشست نقد و بررسی چاپ دوم کتاب «آذربایجان و شاهنامه» تالیف سجاد آیدنلو، با حضور جمعی از مردم ارومیه، برگزار شد. در این نشست ،کتاب فوق که حائز عنوان جایزه‌ی برگزیده کتاب سال جمهوری اسلامی ایران نیز است، مورد نقد و بررسی شاهنامه‌پژوهانی از منطقه‌ی آذربایجان قرار گرفت.

آذربایجانی‌ها خیلی زودتر از کردها و لرها و خراسانی‌ها و... لباس‌های محلی خود را با لباس‌های رسمی تعویض کردند؛ البته در این میان نکته‌ای که نباید از وجود آن غافل شد، برخی فرهنگ‌سازی‌ها برای آذربایجان است که نه از بطن جامعه‌، بلکه از آن سوی مرزها سرچشمه می‌گیرند؛ لباس‌هایی غریبه برای آذری‌ها با نام لباس‌های قفقازی، که کوچک‌ترین تناسب و وجه‌اشتراکی با لباس‌های محلی مردم منطقه در گذشته ندارند!

عباس رسام ارژنگی، در سال 1271 خورشیدی در تبریز دیده به گیتی گشود. وی از دوران کودکی با هنر و رنگ و نقش‌های شاد روبرو بود و احساسات کودکانه اش را با مداد و گچ و رنگ، بر دیوارها و کاغذهای به دور افتاده نقش می زد. مطب زیر به معرفی این هنرمند تبریزی پرداخته است!

شاهنامه پژوهان اعتقاد دارند که هیچ منطقه ای در ایران به اندازه آذربایجان و آذرآبادگان در شاهنامه مورد تمجید قرار نگرفته است. اما شاهد هستیم که جریان‌های بیگانه‌ساز تلاش دارند تا مردم آذربایجان را در مقابل شاهنامه قرار دهند. در سومین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی موسسه‌ی آذرپژوه درباره‌ی تاریخ، فرهنگ و زبان آذربایجان، با دکتر جواد رنجبر درخشی‌لر، دانش‌آموخته‌ی دوره دکترای علوم سیاسی و شاهنامه‌پژوه تبریزی به گفتگو نشستیم.

پروفسور محسن هشترودی، با اینکه متخصص در ریاضیات و غرق در آن بود، ولی از ابتدای جوانی علاقه به شعر و ادبیات فارسی داشت و گهگاهی نیز شعر می‌سرود و به نقد شعر نیز می‌پرداخت و از تأثیر علوم در ادبیات و هنر نیز سخن می‌گفت.

مقبره‌الشعرای تبریز چه داستان‌های ناشنیده‌ای که ندارد؛ داستانی پرکشش از هزار سال تکاپو برای زنده نگه‌داشتن سرچشمه‌های زبان و اندیشه ایرانی، داستان کانونی سترگ و زایا به نام آذربایجان و تبریز که مهد زبان و ادب فارسی است و قصیده‌ای بلند از عشق و حماسه از شهر شاعران و شهیدان؛ تبریز.

گروه فرهنگ و ادب: در نزهة‌المجالس که در نیمه اوّل قرن هفتم در شروان تألیف شده، ترانه‌های فراوانی از گویندگان آن سوی ارس (شروان و اران) از شش شهر: گنجه، شروان، بیلقان، تفلیس، دربند، باکو به یادگار مانده است که نمونه‌هایی از آثار هزاران شاعر پارسی‌گوی از یاد رفته، و دلیل روشنی بر دیرینگی گسترش فرهنگ ایرانی در آن دیار است.

گروه فرهنگ و ادب: رمان “کلیدر” آشکارا از فرقه‌ی دموکرات پیشه‌وری که وابستگی‌اش به استالین و شوروی مشخص بود، هواداری می‌کند. دولت آبادی در این رمان، مردم آذربایجان را که پیش از فرا رسیدن ارتش ایران، حساب خود را با اهالی فرقه تسویه نموده و آنان را به فجیع‌ترین شکل ممکن از آذربایجان بیرون راندند، با بدترین الفاظ مورد خطاب قرار داده است!

گروه فرهنگ و ادب: برای گفتگو با مدیرعامل بنیاد فرهنگ، هنر و ادب آذربایجان پای در خانه پروین اعتصامی می‌گذارم. این بنیاد چند سالی هست که در راستای حفاظت و صیانت از فرهنگ و ادب منطقه‌ی آذربایجان فعالیت خود را آغاز کرده است. گفتگو با دکتر شریف نژاد حول دو محور شکل گرفت: عملکرد بنیاد در چند سال گذشته و تهاجمات صورت‌گرفته نسبت به فرهنگ منطقه‌ی آذربایجان!