گروه فرهنگ و ادب: در نزهة‌المجالس که در نیمه اوّل قرن هفتم در شروان تألیف شده، ترانه‌های فراوانی از گویندگان آن سوی ارس (شروان و اران) از شش شهر: گنجه، شروان، بیلقان، تفلیس، دربند، باکو به یادگار مانده است که نمونه‌هایی از آثار هزاران شاعر پارسی‌گوی از یاد رفته، و دلیل روشنی بر دیرینگی گسترش فرهنگ ایرانی در آن دیار است.

گروه فرهنگ و ادب: رمان “کلیدر” آشکارا از فرقه‌ی دموکرات پیشه‌وری که وابستگی‌اش به استالین و شوروی مشخص بود، هواداری می‌کند. دولت آبادی در این رمان، مردم آذربایجان را که پیش از فرا رسیدن ارتش ایران، حساب خود را با اهالی فرقه تسویه نموده و آنان را به فجیع‌ترین شکل ممکن از آذربایجان بیرون راندند، با بدترین الفاظ مورد خطاب قرار داده است!

گروه فرهنگ و ادب: برای گفتگو با مدیرعامل بنیاد فرهنگ، هنر و ادب آذربایجان پای در خانه پروین اعتصامی می‌گذارم. این بنیاد چند سالی هست که در راستای حفاظت و صیانت از فرهنگ و ادب منطقه‌ی آذربایجان فعالیت خود را آغاز کرده است. گفتگو با دکتر شریف نژاد حول دو محور شکل گرفت: عملکرد بنیاد در چند سال گذشته و تهاجمات صورت‌گرفته نسبت به فرهنگ منطقه‌ی آذربایجان!

گروه فرهنگ و هنر: صابر مشهور، روزنامه نگار مصری با ارایه گزارش پژوهشی، تاکید کرد که استخبارات سعودی و اماراتی و گردانندگان وابسته به سیا و غرب از طریق سریال‌های ترکیه‌ای و مافیا، اهداف خود را در ترکیه پیش می‌برند!

گروه فرهنگ و ادب: اران و شروان از مناطقی است که در تکوین و پیدایش فرهنگ، ادب و هویت ایرانی نقش مهمی داشته است. این منطقه تاریخی که از شهرهای آن در منابع به «هفده شهر قفقازی ایران» یاد شده، زادگاه صدها شاعر، نویسنده، عالم و فقیه و دانشمند ایرانی بوده است.

گروه فرهنگ و ادب: وجود لغت ترکی در زبان فارسی به ویژه در اشعار فارسی شاعران آذربایجانی و همچنین وجود لغات بی‌شمار فارسی در زبان ترکی هرگز نشان‌گر ترکی بودن زبان پیشین آذربایجان نیست و یا برعکس نشان‌گر فارس‌زبان بودن ترکان هم نیست.

گروه فرهنگ و ادب: سیطره سلجوقیان بر سرزمین ترکیه امروزی، تنها سیاسی بود و بنیان‌های فرهنگی آن هنوز بر پایه‌های فرهنگ ایرانی می‌چرخید. به طوری که پادشاهان حاکم بر فلات آناتولی تا سال‌های متمادی زبانشان فارسی بود.

یکی از تقسیمات سبک ادبی بر اساس محدوده جغرافیایی شکل می‌گیرد، مثل سبک خراسانی، سبک عراقی و البته سبک آذربایجانی. پدید آورنده‌ی اصلی سبک آذربایجانی را ابوالعلاءگنجوی می‌دانند. بعد از ابوالعلاء دو شاگردش خاقانی و فلکی و همچنین شاگرد خاقانی یعنی مجیرالدین بیلقانی در حوزه شروان و نظامی گنجوی در حوزه گنجه، رونق و اعتباری خاص به سبک ابوالعلاد دادند

گروه فرهنگ: هیچ منطقه ای به اندازه آذربایجان در شاهنامه مورد تمجید و تحسین فردوسی قرار نگرفته است!!