گروه سیاسی/ سردبیر: اظهارات اخیر یک روزنامه‌نگار برجسته‌ی اسرائیلی، تصویری تاریک و نگران‌کننده از عمق نفوذ سرویس‌های اطلاعاتی ایران در داخل مرزهای اسرائیل را آشکار ساخته است. این اظهارات که در رسانه‌های عبری بازتاب گسترده‌ای یافته، نه تنها به سادگی یک ادعا، بلکه اعترافی صریح و تلخ از سوی تحلیلگران و متخصصان امنیتی این رژیم است که عمق نفوذ اطلاعاتی دشمن اصلی خود را فراتر از محاسبات رسمی تلقی می‌کنند.

این روزنامه‌نگار اسرائیلی با لحنی آمیخته به نگرانی و وحشت، از «تعداد وحشتناک» عواملی سخن گفته است که گمان می‌رود توسط سازمان‌های اطلاعاتی ایران، در طول سال‌های اخیر جذب شده و در نقاط حساس ساختار امنیتی، سیاسی و نظامی اسرائیل فعال هستند. این اعتراف تنها به صرف شناسایی جاسوسان محدود نمی‌شود؛ بلکه نگرانی اصلی بر سر «فعال بودن بخشی قابل توجهی از این شبکه‌ها» است. این بدان معناست که اطلاعات حیاتی، شاید در حساس‌ترین لحظات تصمیم‌گیری‌های استراتژیک، به‌طور مستمر در حال انتقال به تهران بوده است.

این سطح از نگرانی در میان تحلیلگران اسرائیلی نشان می‌دهد که دستگاه‌های امنیتی این رژیم (شاباک و موساد) در ارزیابی اولیه خود از حجم و عمق این نفوذ دچار خطای محاسباتی جدی شده‌اند. اظهارات مذکور، زنگ خطر را نه تنها در مورد موفقیت‌های جمع‌آوری اطلاعات ایران، بلکه در مورد آسیب‌پذیری‌های ساختاری و فرهنگی در جامعه اسرائیل به صدا درآورده است که ایران توانسته است از آن‌ها بهره‌برداری کند. این وضعیت، امنیت داخلی اسرائیل را در معرض یک تهدید دائمی و مزمن قرار داده است.

این اعترافات صرفاً یک حادثه خبری گذرا نیست، بلکه شاخصی مهم و آشکار از عمق نفوذ اطلاعاتی ایران در ساختارهای حساس اسرائیل محسوب می‌شود. این نفوذ، فراتر از عملیات‌های مرسوم جاسوسی، به نظر می‌رسد که در سطوح چندگانه، از شبکه‌های کوچک محلی تا نفوذ در لایه‌های میانی مدیریتی و حتی فناوری، گسترده شده است.

این موفقیت‌ها نشان می‌دهد که ماشین اطلاعاتی جمهوری اسلامی ایران توانسته است از محدودیت‌های جغرافیایی و تکنولوژیکی عبور کرده و عملیات‌های خود را به شکلی مؤثر در قلب منطقه‌ای که تصور می‌شد کاملاً تحت نظارت امنیتی است، مدیریت کند.

این امر به چند عامل کلیدی اشاره دارد:

الف) بهره‌برداری از شکاف‌های اجتماعی و سایبری: ایران توانسته است با استفاده از ابزارهای سایبری پیشرفته و همچنین بهره‌برداری از نارضایتی‌های اجتماعی، اقتصادی و عقیدتی در میان برخی از گروه‌ها، کانال‌های جدیدی برای جذب نیرو ایجاد کند. این روش‌های نوین، روش‌های سنتی جاسوسی را تکمیل کرده‌اند.

ب) صبر استراتژیک و سرمایه‌گذاری بلندمدت: نفوذ اطلاعاتی عمیق، نیازمند سال‌ها برنامه‌ریزی، سرمایه‌گذاری منابع انسانی و مالی، و صبر استراتژیک است. این اعترافات نشان می‌دهد که ایران در طول دهه‌ها، به‌طور مستمر در حال اجرای پروژه‌های بلندمدت اطلاعاتی بوده است، پروژه‌هایی که نتایج آن‌ها اکنون در حال مشاهده شدن است.

ج) قدرت تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده: صرف جذب جاسوس کافی نیست؛ هنر واقعی در توانایی پردازش، اعتبارسنجی و به‌کارگیری اطلاعات جمع‌آوری شده است. اینکه این شبکه‌ها فعال هستند، نشان می‌دهد که ایران توانایی تبدیل اطلاعات خام به عملیات‌های استراتژیک را دارد، چه در زمینه سایبری، چه در حوزه نفوذ انسانی.