گروه فرهنگ و ادب: از مواردی که جریان واگرای رخنه کرده در آذربایجان تاکید زیادی بر آن دارد، تعریف «گرگ» به عنوان سمبل هویتی مردم آذربایجان است.
منظومه حیدر بابا در اولین نوبت چاپ به خط میزا طاهر خوش نویس و با مقدمه ای از خود شهریار و دو تن از مشهورترین و شناخته شده ترین اساتید دانشگاه تبریز، مهدی روشن ضمیر و عبدالعلی کارنگ ، در تبریز به چاپ رسید.
گروه فرهنگ و ادب: شهریار از جمله شاعرانی است که دیگر ادیبان، ارادت بسیاری به وی نشان داده اند. شاعران ایرانی و غیر ایرانی زیادی برای اشعار شهریار نظیره نوشته اند، و از آنها تضمین ها کرده اند.
گروه اجتماعی: تبریز یکی از کلانشهرهایی است که موزههای متعدد آن در صورت توجه، می تواند رونق خاصی به گردشگری در این شهر بدهد. بیش از 17 موزه به تنهایی، تبریز را به دومین شهر دارای بیشترین موزه در کشور تبدیل کرده است.
گروه فرهنگ و ادب: بر طرفین هر دروازه در تبریز کهن، دو مناره بلند از کاشی، بنا شده و برجهای آن نیز کتیبههایی از کاشی بود و بالای سردرب هر دروازه بر صفحهای از سنگ رخام اشعاری نوشته شده بود.
گروه فرهنگ و ادب: بدون شک شهريار يك ايراني ميهن دوست بود! به طوری که بیشتر اشعار این شاعر مردمی در حراست از همهي مواريث فرهنگي ايران زمين حرف برای گفتن دارد و طی آنها خصال ايرانيان از جمله حميّت و غيرت و عِرق ملي آنان ستوده شده است.
گروه سیاست: این عالم مجاهد از آغاز جنبش مشروطیت از هواداران آن بود. به طوری که پس از اعلام مشروطه، در انتخابات دوره اول مجلس شورای ملی شرکت و رأی اول را در بین علمای تبریز به دست آورد
گروه شهری:طبق اعلام کارشناسان میراث فرهنگی، حمامهای بسیاری در دوره ایلخانان در تبریز ساخته شده، ولی قدمت حمامهای تاریخی موجود به دوران قاجار و پس از آن یعنی بعد از زلزله ویرانگر ۱۱۹۴ق میرسد؛
گروه سیاست: جایگاه تبریز و جانفشانی تبریزیان در ماجرای مشروطیت و مشروطهخواهی، بر کسی پوشیده نیست. اوراق این بخش از تاریخ ایران اگر درخششی دارد هم از همّت مردانه و جانبازی گُردانِ آذر به جان آذربایجان است.
گروه جامعه: ریشه تاریخی عبارت دارالسلطنه تبریز برخلاف تصور رایج، مربوط به دوره قاجار نیست. خاستگاه این عبارت را باید در دوره ایلخانی بررسی کنیم؛ البته نه صرفاً به خاطر پایتختی سیاسی تبریز در این دوره، بلکه به خاطر مرکزیت فکری و فرهنگی که تبریز در این دوره عهدهدار بود.
گروه فرهنگ و ادب: اکثر دانشمندان معتقدند که زبان باستانی آذربایجان بازمانده و متحول شدهی زبان مادی است که مورخین و جغرافی نویسان اسلامی و عرب آن را فارسی (ایرانی)، فهلوی و آذری خواندهاند. با این وجود، برخی افراد منابع تاریخی را نادیده میگیرند و در اندیشهی تلبیس حقیقتاند.
Sunday, 24 November , 2024