گروه سیاسی: در اواخر دهه 1980 تا 1994 جنگی میان دو کشور تازه تاسیس ارمنستان و جمهوری آذربایجان درگرفت که از آن با نام جنگ قراباغ نام برده می‌شود.

گروه فرهنگ و ادب: استاد شهریار نه تنها یکی از چامه‌سرایانِ نامدارِ به زبان فارسی در دوران معاصر است، که میهن‌دوستی آگاه نیز بود.

گروه سیاسی: اعلام موضع‌گیری شفاف و علنی ایران با آنچه محور باکو – آنکارا از آن به عنوان «کریدور زنگزور» یاد می‌کنند، ولی ایرانی‌ها به حق آن را «کریدور ناتو» دانسته و بستری برای حضور غربی‌ها در منطقه ارزیابی می‌کنند

گروه سیاسی: امروز موقعیت و جایگاه رژیم باکو (و نه مردم مظلوم جمهوری آذربایجان) در ایران به شدت متزلزل است و در نزد ملت ایران در جایگاه دشمنان تاریخی ایران یعنی رژیم انگلیس و رژیم صهیونیستی قرار دارد.

گروه سیاسی: دالان تورانی ناتو به منظور خنثی کردن موقعیت استراتژیک جغرافیایی ایران در اتاق فکر ضد ایرانی با محوریت جمهوری آذربایجان و ترکیه به قصد آسیب‌های امنیتی، انرژی و ترانزیتی در دهه ۹۰ میلادی به ابتکار یک آمریکایی به نام پل گوبل مطرح شد و  در سال ٢۰٢٢ بعد از جنگ ۴۴ روزه قره‌باغ به‌طور جدی طرح‌ریزی شد.

گروه سیاسی: رزمایش های چندین روزه‌ی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در مهرماه ۱۴۰۱ در منطقه‌ی عمومی ارس، از جمله نصب پل شناور روی این رودخانه، پیامی آشکار را به گوشِ باکو و تل آویو و آنکارا رساند.

گروه سیاسی: جامعه ایران دارای تنوعات و تکثر زبان‌ها و لهجه‌هاست. اما به طور کلی اشاره به آذری‌ها، ترکمن‌ها، کردها، عرب‌ها و بلوچ‌ها به عنوان گروه قومی با تاکید بر این تنوع‌ها، فاقد پشتوانه علمی است

گروه فرهنگ و ادب: از نظر برخی پژوهشگران، دوره‌ی حکومت سلجوقی‌ها از تاثیرگذارترین دوره‌ها در منطقه‌ی آذربایجان است به‌طوری‌که تغییر زبان مردم این ناحیه را به این دوره منسوب کرده‌اند. پرسش و پاسخی با نویسنده‌ی کتاب «آذربایجان در دوره‌ی سلجوقیان» انجام شده که طی آن نویسنده‌ی کتاب با تکیه بر کار علمی و پژوهشی، این مساله مهم […]

گروه جامعه/تحقیقاتی که در یکی از دانشگاههای ایالات متحده آمریکا انجام شده، نشان میدهد افرادی که به یک زبان غیر از زبان مادریشان تسلط دارند از مهارتهای حل مسئله بیشتری برخوردارند و در تصمیمگیریهای خود بهتر و کاراتر عمل میکنند.

گروه سیاسی/تنوع در تاریخ معاصر، زمینه را برای ایجاد اختالف و درگیری چه با منشأ خارجی و چه داخلی، فراهم ساخته و تنوع قومی و فرهنگی را به عنوان ابزاری برای مقاصد سیاسی، چه در سطح داخلی و چه بینالمللی مطرح نموده است