از دیگر شعرایی که با شهریار مراوده قلمی داشت و او نیز شهریار را به امید توهمی به واگرایی از ایران، تشویق می کرد بلود قره چورلو بود. البته وی قفقازی نبود و در مراغه به دنیا آمد و در تهران فوت کرد، لیکن به شدت دارای عقاید واگرایانه بود.

گروه فرهنگ و ادب: از مواردی که جریان واگرای رخنه کرده در آذربایجان تاکید زیادی بر آن دارد، تعریف «گرگ» به عنوان سمبل هویتی مردم آذربایجان است.

منظومه حیدر بابا در اولین نوبت چاپ به خط میزا طاهر خوش نویس و با مقدمه ای از خود شهریار و دو تن از مشهورترین و شناخته شده ترین اساتید دانشگاه تبریز، مهدی روشن ضمیر و عبدالعلی کارنگ ، در تبریز به چاپ رسید.

گروه فرهنگ و ادب: شهریار شاعر تراز شعر پارسی عصر خود بود. لیکن این باعث نشد که به ترکی شعر نگوید و محبت زبان مادری‌اش را به دل نپرورد. همانگونه که مهر ایران، از محبت وی به آذربایجان نکاسته بود.

گروه فرهنگ و ادب: شهریار از جمله شاعرانی است که دیگر ادیبان، ارادت بسیاری به وی نشان داده اند. شاعران ایرانی و غیر ایرانی زیادی برای اشعار شهریار نظیره نوشته اند، و از آنها تضمین ها کرده اند.

بی‌گمان در میان شاعران پس از عصر مشروطه، استاد سیدمحمدحسین شهریار، از حیث شهرت و محبوبیت، هیچ همانندی ندارد. او برخلاف بسیاری از شاعران هم‌روزگار خود، که اغلب در سال‌های پایانی حیات به شهرت رسیده‌اند،

یکی از تقسیمات سبک ادبی بر اساس محدوده جغرافیایی شکل می‌گیرد، مثل سبک خراسانی، سبک عراقی و البته سبک آذربایجانی. پدید آورنده‌ی اصلی سبک آذربایجانی را ابوالعلاءگنجوی می‌دانند. بعد از ابوالعلاء دو شاگردش خاقانی و فلکی و همچنین شاگرد خاقانی یعنی مجیرالدین بیلقانی در حوزه شروان و نظامی گنجوی در حوزه گنجه، رونق و اعتباری خاص به سبک ابوالعلاد دادند

ایران در طول تاریخ، همواره در معرض هجوم و توطئه‏ های دشمنان‏ قرار داشته است. امروزه هم این تهاجمات رنگ و بوی نرم به خود گرفته و کار شناخت سره از ناصره را با دشواری قرین ساخته است.