گروه سیاسی: در چند روز گذشته انتخابات مجلس را پشت سر گذاشتیم؛ انتخاباتی که به گواه تاریخ در چند دهه‌ی گذشته به دلیل وجود کاندیداهایی که برای کسب رای و ورود به مجلس، هر کاری انجام می‌دهند و هر سخن نامربوط و غیر علمی را به زبان جاری می‌سازند و در این رقابت ناسالم، بیشترین آسیب را به وحدت ملی وارد می‌کنند!

به عنوان نمونه انتخابات شهر ارومیه را دیدیم که چگونه پان‌ترکیسم و پان‌کردیسم در یک اتحاد نانوشته، تلاش کردند تا با قومی کردن انتخابات، نظم و امنیت در شهر ارومیه و متعاقبا در ایران عزیز را مختل کنند. نظم و امنیتی که حاصل خون تمامی ایرانیان از آذری و کرد گرفته تا فارس و بلوچ و… است.

اما روی جالب ماجرا زمانی بود که دیدیم و شنیدیم برخی مسئول (!!) در شهرهای آذربایجان از جمله تبریز البته از سر دلسوزی سخنانی گفتند که به نظر این نگارنده آب در آسیاب دشمن ریختن است! چه معنی دارد ما در مذمت پان‌کردیسم، سخنانی به زبان بیاوریم که پان‌ترکیسم را خوشحال می‌کند! مگر به زعم این دوستان و بزرگواران، بزرگانی چون شهید باکری برای دفاع از مردم عرب زبان به خوزستان رفته بودند؟ و یا شهدای عزیزمان همچون شهید چمران و … که در کردستان می‌جنگیدند، فقط برای دفاع از کردها رفته بود؟ این چه فرمایشی است که ما دفاع از اسلام و ایران را تقلیل بدهیم به دفاع از یک قوم؟

در این ارتباط باید متذکر شد که نهادهای متولی با اجرای برنامه‌های فرهنگی، باید «قوم‌دوستی» را جایگزین «قوم‌گرایی» کنند. قوم‌دوستی نوع تقلیل یافته و اصولی از قوم‌گرایی است که در کنار احترام به باورهای عمومی و ملی، به ارزش‌های محلی و قومی هم علاقه نشان می‌دهد.

بر خلاف قوم‌گرایی که با تخریب باورهای عمومی تلاش دارد تا باورهای محلی را جایگزین آن کند؛ در قوم‌دوستی، مردم محلی به بهترین نحو می‌توانند در احیا و نگهداری از باورها، ارزش ها و خرده فرهنگ قوم مدنظر در وحدت با باورهای ملی خود تلاش کنند.