گروه بین الملل: بختیار حاجی اف، فعال سیاسی در سایت آزادلیق درباره‌ی اوضاع سیاسی و فرهنگی جمهوری آذربایجان نوشت: «ما دولت نداریم، در این کشور گروهی قدرت را به دست گرفته اند و با قوانین مافیایی اداره می‌کنند. عده‌ای از مردم با این سرنوشت خود کنار آمده‌اند، عده‌ای کارکردن برای مافیا را برای استفاده از این نظام انتخاب کرده‌اند و تحت عنوان کار دولتی خود را بخاطر این وضعیت تسلی می‌دهند و عده‌ای نیز مهاجرت به خارج از کشور را برگزیده‌اند. چون؛

جایی که دولت وجود دارد، به دهان استاد دانشگاه در ورودی محله گلوله نمی زنند، به روزنامه‌نگار شلیک نمی‌کنند که رئیس‌جمهور شخصا پرونده آن را شخصا تحت نظارت خود درآورد و پرونده جنایی را سال‌ها بسته نگه دارد. آنجا که دولت وجود دارد، یک سیاستمدار را از کلانتری بیرون نمی برند تا در محلی نامعلوم چشمانش را کبود کنند،  فعال اجتماعی را از مرکز شهر نمی ربایند.

در جایی که دولتی وجود دارد،  روزنامه‌نگار را نمی‌کشند و تهدیدات برای قتل  روزنامه‌نگار از اقلیت‌های جنسی را نادیده نمی‌گیرند  و پس از قتلش بر جنایت سرپوش نمی‌گذارند.

 آنجا که دولت وجود دارد، ناپدید شدن یک کودک ۱۰ ساله را به گردن همسایه بی گناه نمی اندازند و مدرک جعلی نمی سازند و به زور او را وادار به اعتراف به قتل نمی کنند و بر  گلوی خبرنگاری که در این باره بنویسد، خنجر نمی گذارند و او را با تهدید جانی فرزندش تهدید نمی کنند.

 در جایی که دولتی وجود دارد، مدیر شرکت دولتی نفت برای قتل یک تاجر در ترکیه سفارش قتل به عناصر مافیایی نمی دهد. 

در جایی که دولتی وجود دارد، مردم بخاطر نوشتن مطالب انتقادی در مورد پلیس، به ادارات پلیس احضار و بازداشت نمی شوند.

 در جایی که دولت وجود دارد، سازمان های مجری قانون به شهروندان تهمت نمی زنند، آنها را تا حد مرگ در کلانتری ها کتک نمی زنند و دادگاه ها با دستور یا رشوه حکم صادر نمی کنند.

 در جایی که دولت وجود دارد، در انتخابات تقلب نمی شود، قدرت از پدر به پسر بطور خانوادگی خانواده منتقل نمی شود و رقبای سیاسی سرکوب نمی شوند.

در جایی که دولت وجود دارد، سازمان های مجری قانون، تاجران و افراد ثروتمند را با کشیدن کیسه به سرشان به سازمان های دولتی نمی برند و درخواست رشوه ماهانه نمی کنند. سازمان‌های دولتی با دعوت از تحقیق کنندگان در این باره، آنها را با تهدید خانواده هایشان تحت فشار نمی گذارند.

 آنجایی که دولت وجود دارد،  در حالی که میلیون ها  نفر مستمری بگیر، بیکار، جانباز، خانواده شهدا به ۱۰۰-۲۰۰ منات پول دارو محتاج هستند، مقامات دولتی دارای ده ها میلیون، صدها میلیون، و بلکه میلیاردها منات وجود ندارد.

 جایی که دولت موجود نباشد، بالاخره روزی هر فردی قربانی جنایت مافیا می شود. بیان اینکه «من درگیر سیاست نیستم، سرم را  پایین می اندازم و زندگی می کنم» هیچکس را از خطر بیمه نمی کند. اگر امروز به جنایاتی که در حق افراد سرشناس می شود، اعتراضی وجود نداشته باشد، فردا دیگر کسی نخواهد بود که درد شهروندان عادی را بیان  کند و مافیا تک تک شهروندان را نابود خواهد کرد و فرزندان و جان آنها را تهدید خواهد کرد. دقیقا مثل بازی مافیا. اما، این بار  نه در بازی، بلکه در زندگی واقعی.

 برای همین همه باید کلاه را از سرشان بردارند و بیاندیشند. به کجا می رویم، چطور زندگی می کنیم، اصلا آیا زندگی می کنیم؟ ما باید افرادی را هم که شعار «دولت، مملکت داری» سر می دهند، با بیان این مطالب برایشان ساکت کنیم و باید با هم برای برقراری یک دولت تلاش کنیم. دولت عدالت با شرایط برابر برای همه و حاکمیت قانون  که در آن مردم آزادانه و امن زندگی کنند.»

 گفتنی است اخیرا بختیار حاجی اف مفقود شده بود که بعد از یافته شدن وی و بازگشتش به منزل، اعلام کرد که نیروهای امنیتی و نقاب پوش پلیس جمهوری آذربایجان او را ربوده به مکانی نامعلوم در روستای رامانا در حومه باکو برده و با رفتارهای خیلی اهانت آمیز و شکنجه های غیرانسانی از وی خواسته‌اند به فعالیت های سیاسی و انتقادهایش از حکومت علی اف پایان دهد.

چهار ماه پیش نیز توفیق یعقوبلو، عضو شورای ملی مخالفان دولت جمهوری آذربایجان با چشمانی باد کرده و کبود شده توسط نیروهای پلیس رها شده بود که این واقعه ناظران را دچار بهت و حیرت کرد.