گروه سیاسی: سایت آخار در جمهوری آذربایجان، از رسانه‌های تابلودار ویژه تحریکات ضدایرانی، از اعلام موجودیت گروهک ضدایرانی جدیدی تحت نام « مرکز دموکراسی و توسعه آذربایجان ج.ن.و.ب.ی» خبر داد که این گروهک بر خلاف گروهک های قبلی بجای تمرکز بر اهمیت «زبان ترکی» و «هویت ترکی» ، بر مسایل و نارسایی‌های معیشتی و اقتصادی و اجتماعی موجود در مناطق آذری نشین ایران متمرکز خواهد شد!

این مطلب را فردی به نام «دومان رادمهر» که رییس این گروهک تازه تاسیس قومیت گرا معرفی شده است، اعلام کرد! این عنصر گروهکی با بیان اینکه فعالیت‌های قومیت گرایی در مناطق آذری زبان ایران عمری ۳۰ ساله دارد، اعتراف کرد که این نوع حرکت‌های قومیتی در مناطق آذری‌نشین ایران وابسته به حکومت باکوست و از ۳۰ سال پیش با اعلام موجودیت جمهوری آذربایجان پس از فروپاشی شوروی آغاز شده است!

 دومان رادمهر گفت: «نهضت ملی آذربایجان ج.ن.و.ب.ی ۳۰ سال است که فعال است. او شکست ها و دستاوردهای زیادی داشته است. این جنبش یک جنبش سیاسی-اجتماعی قوی و غالب در میان ترکان ساکن آذربایجان و ایران است. با توجه به ۳۰ سال سابقه می‌توان ارزیابی کرد که سابقه خوبی دارد. یکی از ضعف‌های این نهضت این است که نتوانسته است بخش خاموش ترک‌ها را جذب و تحت تاثیر قرار دهد و اعتماد و حمایت آنها را جلب نکرده است. ترک‌های ساکن ایران را می توان از نظر بیداری ملی به ۳ گروه تقسیم کرد. دسته اول کسانی هستند که تحت نفوذ جنبش ملی آذربایجان هستند. آنها به بیداری ملی رسیده‌اند! و  از منظر ملی (قومیتی)  به مسائل سیاسی می پردازند و به منافع آذربایجان فکر می‌کنند. گروه دوم ، از خودبیگانه و جذب شده‌ها هستند و ترک و آذربایجانی بودن برایشان مهم نیست. در صورت اقتضاء، آنها نیز علیه ترک بودن صحبت می‌کنند. آنها خود را ایرانی می دانند، به آنچه در آذربایجان می گذرد، اهمیتی نمی دهند. اما در وسط این دو گروه، گروهی هستند که نه تحت تأثیر نهضت ملی هستند و نه جزو جذب شده ها هستند!! آنها عاشق آذربایجان هستند. با این حال آنها «مسائل ملی» (موضوعات قومی) را در اولویت در نظر نمی‌گیرند. اقتصاد، مشکلات اجتماعی، بیکاری، دموکراسی، حقوق زنان و کودکان، توسعه، مشکلات زیست محیطی برای آنها اهمیت بیشتری دارد. نهضت ملی (قومیت گرایی و ترک گرایی) به چند دلیل نتوانست اعتماد این افراد را جلب کند. زیرا، «مسئله ملی» (هویت قومی) ، «هویت و زبان مادری» را  اصل قرار داده است و از طرح حقوق زنان، دموکراسی و امثال آن پرهیز می کرده است. جنبش ملی (گروهک های ترک گرا) با این که مخالفتی با طرح این مشکلات نداشت، اما بی صدا از کنار آنها گذشته است. این قشر ساکت مردم بسیار مهم است. زیرا در هر تغییری که در ایران اتفاق می افتد، نقش اساسی دارند. اگر در کنار نیروهای آذربایجانگرایی مستقر شوند، مسئله ملی گرایی و دموکراسی در ایران حل می شود. با این حال، اگر آنها در کنار نیروهای مرکز گرا (ایران محور) قرار گیرند، می توان تجارب قبلی، دولت مرکزگرا در اسرع وقت می تواند ایجاد و تثبیت شود.  پر کردن این شکاف یکی از اهداف اصلی (گروهک تازه تاسیس) «مرکز دموکراسی و توسعه آذربایجان ج.ن.و.ب.ی» است. هدف ما، جذب این گروه ساکت است. آنها اولین مخاطب هدف ما خواهند بود. مرکز ما سعی خواهد کرد اول حمایت و اعتماد آنها را جلب کند!»