گروه سیاسی: تبدیل یک پدیده‌ی محلی و بومی به یک پدیده‌ی جهانی را اصطلاحاً جهانی‌سازی نامیده‌اند! در این ایدئولوژی تلاش می‌شود، مردم جهان به یگانگی رسیده و با یکدیگر، تفاهم و آشتی کنند. این پدیده‌ی شوم با این که بار نخست با شعارهای اقتصادی پای بر عرصه‌ی جهان گذاشت، اما ترکیبی از مسایل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی است. و به نظر این گونه می‌رسد که باید روی زیان‌های اجتماعی و فرهنگی پدیده‌ی «جهانی سازی» بیشتر تمرکز ‌کنیم. جایی که رسانه‌های گروهی و جمعی به کمک این فرایند آمده و تلاش دارند تا علاوه بر حوزه‌ی اقتصاد، تمامی حوزه‌ها و شئونات جامعه‌ی بشر را یکسان کنند.

پدیده «جهانی سازی» و «دهکده جهانی» که روزگاری مفاهیمی دلفریب و خوشایند به نظر می‌رسیدند، اندک اندک و پس از بررسی‌های موشکافانه، مخالفان بسیاری پیدا کرد‌ه‌اند. این پدیده‌ها، فرهنگ‌هایی که رسانه‌ها و ابزارهای تبلیغاتی نیرومند ندارند و باورها و آیین‌های سرزمین‌هایی که از دید اقتصادی دچار نابسامانی می‌باشند را نابود و ناپدید ساخته و فرهنگ و زبان و دین و… کشورهایی را که قطب اقتصادی می‌باشند، جایگزین می‌نمایند. از این‌رو، بسیاری از جامعه‌شناسان، زبانشناسان، فرهنگ پژوهان و… با دل‌نگرانی از غلبه این پدیده، به گروه مخالفان «جهانی سازی» پیوسته‌اند.

اگر جشن‌ها، آیین‌ها، زبان‌ها و گویش‌ها و به سخنی ساده تر، همه پدیده‌های فرهنگی سرزمین‌های گوناگون را موزه‌ای زنده و پویا بدانیم که در آن ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی مردمان نگهداری و پاسبانی می‌شود، نابودی هر یک از این پدیده‌های فرهنگی، همانند بمب‌گذاری در یک موزه می‌باشد.

باید از بنیان‌گزاران اندیشه دهکده جهانی پرسید که جایگاه میلیاردها انسان که در سرزمین‌های در حال توسعه و کمتر توسعه یافته قرار دارند، در کجا قرار دارد؟ جایگاه زبان‌ها و آیین‌های مردمان آسیا، آفریقا، امریکایی جنوبی و یا بومیان استرالیا و قاره امریکا در دهکده جهانی کجاست؟ آیا جشن نوروز ایرانی، جشن بهار چینی، جشن سال نوی هندی (دیوالی)، جشن تت (سال نوی ویتنامی‌ها) و نیز… در دهکده جهانی مورد پذیرش و گرامیداشت هستند یا سال نو تنها سال نو میلادی است؟

آیا زبان فارسی، زبان اردو، ترکی، زبان‌های «کوری»، «تیوی»، «نونگا» و … (زبان‌های بومیان استرالیا)، زبان سواحیلی و یا یکی از ده‌ها زبان رایج درشبه قاره هند و هزاران زبان دیگر رایج در جهان در دهکده جهانی به رسمیت شناخته می‌شوند یا زبان تنها انگلیسی است؟ آیا سردمداران دهکده جهانی، حاضرند جای زبان انگلیسی را با یکی از زبان‌های دیگر جهان عوض کنند؟

آیا دین‌ها و باورهایی مانند اسلام، هندوئیزم، زرتشتی‌گری، بودائیسم، تائوئیسم و … در دهکده جهانی مورد گرامیداشت قرار می‌گیرند یا دین تنها مسیحیت و یهودیت خواهد بود؟

آیا موسیقی کشورهای دیرینه شرق (ایران، هند، چین و…) و فواصل موسیقی شرقی و علم موسیقی نظری (تئوری موسیقی) مشرق زمین در دهکده جهانی جایگاهی خواهد داشت، یا موسیقی تنها گام ماژور و مینور غربی و پاپ امریکایی خواهد بود؟

و همین «آیا»‌های بی‌پایان موجب این می‌شوند که حتی برخی اندیشمندان غربی بدین باور برسند که اگر مردم گیتی در زمینه برخورداری از دانش فنی، شبکه جهانی، رسانه ها و … در شرایط برابر نباشند، داد و ستد فرهنگی و پدید آمدن پیوند‌های دوستانه و آشتی جویانه میان جهانیان و در نتیجه پدید آمدن «دهکده جهانی» اندیشه ای است پوچ و نشدنی.