گروه سیاسی/ سردبیر: ایالات متحده آمریکا، به عنوان قدرت برتر نظامی جهان، دهه‌هاست که بخش عظیمی از بودجه فدرال خود را صرف حمایت نظامی، لجستیکی و مالی از کشورهای دیگر کرده است. از جنگ ویتنام تا افغانستان، از حمایت تسلیحاتی اسرائیل تا میلیاردها دلار کمک به اوکراین در جنگ با روسیه، آمریکا همواره بر این باور بوده که حفظ نظم بین‌المللی و امنیت متحدانش، بخشی از امنیت ملی خودش است.

اما در سال‌های اخیر، و به‌ویژه پس از بحران‌های اقتصادی، بهداشت عمومی، نابرابری اجتماعی و زیرساخت‌های فرسوده، صدای اعتراض مردم آمریکا بلندتر از همیشه شده است؛ «چرا مالیات‌های ما صرف جنگ‌های دیگران می‌شود، در حالی که کشور خودمان درگیر فروپاشی خاموش است؟»

هزینه‌های نظامی آمریکا در خارج؛ ارقام حیرت‌انگیز

طبق برآوردهای رسمی پنتاگون و مراکز پژوهشی مانند «مرکز اولویت‌های بودجه‌ای»، ایالات متحده در سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۵ بیش از:

۱۲۰ میلیارد دلار به اوکراین

۳۸ میلیارد دلار به اسرائیل (در قالب کمک‌های نظامی و دفاع ضدموشکی)

ده‌ها میلیارد دلار در حمایت از پایگاه‌های نظامی در بیش از ۸۰ کشور

و میلیاردها دلار دیگر در قالب آموزش نظامی، فروش تسلیحات با تخفیف یا بلاعوض، و عملیات‌های ویژه اطلاعاتی در مناطق بحران‌خیز پرداخته است.

این ارقام، در کنار بودجه دفاعی داخلی آمریکا که در سال ۲۰۲۵ به بیش از ۸۵۰ میلیارد دلار رسیده، این کشور را به بزرگ‌ترین هزینه‌کننده نظامی جهان تبدیل کرده است. چیزی بیش از مجموع هزینه‌های نظامی ۱۰ کشور بعدی.

آمریکا در خانه: مدرسه‌های مخروبه، زیرساخت‌های فرسوده، بی‌خانمان‌ها

در همین حال، میلیون‌ها آمریکایی با بحران‌های داخلی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. از جمله؛ بیش از ۵۰ میلیون آمریکایی زیر خط فقر زندگی می‌کنند، نظام بهداشت عمومی هنوز برای اقشار کم‌درآمد غیرقابل‌دسترس است، آموزش عمومی با کمبود بودجه، معلم و امکانات مواجه است، بیش از ۶۰۰ هزار نفر بی‌خانمان در شهرهای بزرگ، از لس‌آنجلس تا نیویورک، شب را در خیابان می‌گذرانند، پل‌ها، بزرگراه‌ها و خطوط راه‌آهن در ده‌ها ایالت نیاز فوری به بازسازی دارند.

و حالا مردمی که هر روز این واقعیات را تجربه می‌کنند، با این سوال روبه‌رو شده‌اند که آیا اولویت‌های دولت باید در جای دیگری تعریف شود؟

افکار عمومی؛ از اعتراض پنهان تا شعارهای صریح

نظرسنجی‌های اخیر، از جمله نظرسنجی «پیو» و «گالوپ»، نشان می‌دهد که بیش از ۶۰ درصد مردم آمریکا معتقدند دولت فدرال بیش از حد برای مسائل خارجی هزینه می‌کند. نزدیک به ۷۰درصد معتقدند این بودجه‌ها باید صرف بهداشت، آموزش و بازسازی زیرساخت‌های داخلی شود.

در برخی ایالت‌های محافظه‌کار و همچنین میان جوانان ترقی‌خواه، مخالفت با کمک‌های خارجی، فارغ از اینکه برای چه کشوری باشد، به یک موضع رایج تبدیل شده است.

این فضا به سیاست‌مداران نیز منتقل شده است. نمایندگانی از هر دو حزب، از جمهوری‌خواهان پوپولیست تا دموکرات‌های ترقی‌خواه، خواستار بازنگری در اولویت‌های بودجه‌ای و پایان دادن به «چک سفید امضا» برای متحدان خارجی شده‌اند.

دولت فدرال چه می‌گوید؟

دولت پیشین آمریکا – جو بایدن و مقامات امنیت ملی- تاکید داشتند که حمایت از متحدان، به‌ویژه در جنگ‌های تعیین‌کننده مانند اوکراین و تقویت دفاع اسرائیل، بخشی از جلوگیری از گسترش نفوذ چین، روسیه و ایران است. به گفته آنان، شکست در حمایت از این کشورها ممکن است در آینده به جنگ‌هایی بزرگ‌تر و پرهزینه‌تر منجر شود.

اما مخالفان معتقدند این استدلال، سال‌هاست که در حال تکرار است و تاکنون، نتیجه آن چیزی جز جنگ‌های بی‌پایان و هزینه‌های کمرشکن نبوده است..

نتیجه‌گیری: زمان بازنگری فرا رسیده است؟

سیاست خارجی آمریکا بر پایه ابرقدرتی نظامی بنا شده، اما فشارهای اجتماعی داخلی، رشد نابرابری و افزایش آگاهی عمومی، می‌تواند این سیاست را با چالشی جدی مواجه کند. آیا زمان آن نرسیده که به‌جای پرتاب موشک در خاورمیانه و اروپای شرقی، بودجه‌ها صرف بازسازی مدارس، درمانگاه‌ها و خیابان‌های ترک‌خورده دیترویت و بالتیمور شود؟ پرسشی که اکنون نه‌فقط در خیابان‌ها، بلکه در کنگره و حتی در کمپین‌های انتخاباتی نیز به گوش می‌رسد.