گروه سیاسی: روز چهارشنبه دستیار ویژه الهام علیف در سفری یک روزه به تهران دو دیدار با رئیس جمهور و یک دیدار با دبیر شورای عالی امنیت ملی انجام داد. دیدار خلف‌اف -که یک فرد «زبان‌باز» در عرصه‌ی سیاست است- با مقامات ایرانی حول محور دالان زنگزور (دالان تورانی ناتو) بود. اما این فرد در هر دو دیدار با مخالفت قاطع ایران با هر گونه تغییر ژئوپلتیکی در مرزهای منطقه مواجه شد. در این ارتباط ذکر چند مورد لازم به نظر می‌رسد:

۱- اعلام موضع‌گیری شفاف و علنی ایران با آنچه محور باکو – آنکارا از آن به عنوان «کریدور زنگزور» یاد می‌کنند، ولی ایرانی‌ها به حق آن را «کریدور ناتو» دانسته و بستری برای حضور غربی‌ها در منطقه ارزیابی می‌کنند، پیامدهای هر تلاشی برای ایجاد این کریدور را قابل تحلیل می‌کند. ایران در این زمینه بارها گفته که بدون هیچ تعارفی برای دفاع از منافع ملی‌اش ورود خواهد کرد.

۲- دو بار دیدارِ فرستاده‌ی ویژه‌ی دولت باکو با رئیس جمهور کشورمان، نشان می‌دهد که «خلف‌اف» با اختیارات تام و برای یک معامله به قول خودش راهی تهران شده بود. به نظر می‌رسد گروکشی‌های سال‌های قبل علیف مانند بستن سفارتش در تهران، سرکوب بی‌امان شیعیان، تعطیلی مراکز فرهنگی ایران، حملات رسانه‌ای زشت و زننده به مقامات و مسوولان ایرانی و …. از جمله مواردی بوده که دستیار ویژه علیف تلاش داشت تا با اعطای امتیازات این چنینی، بتواند موافقت ایران با ایجاد دالان را جلب کند؛ اما سیاست قاطع نظام در رابطه با عدم تغییر مرزهای ایران و ارمنستان، با هیچ چیزی قابل معامله نیست!

۳- گفتنی است که در این سال‌ها، رژیم باکو دستگاه‌های امنیتی ایران را به قاچاق مواد مخدر، کمک به ارمنستان، پناه دادن به مخالفان رژیم علیف و… متهم کرده و با دشمنان ملت ایران ارتباطات عمیق سیاسی، اقتصادی و… برقرار کرده است. این رژیم شمال ارس را به پناهگاهی برای تکفیری‌های وهابی ضدشیعه و ضدایرانی تبدیل و صهیونیست‌ها را در همه ارکان قدرتش شریک کرده و روابط راهبردی با این رژیم برقرار کرده است.

۴- با نگاهی به موضع‌گیری«کمال خرازی»، رئیس شورای راهبردی روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران، در قبال بحران قفقاز، شاید بتوان بهتر و دقیق‌تر هماهنگی صورت گرفته در سطح حاکمیت برای برخورد با این بحران‌آفرینی توسط علیف – اردوغان را مشاهده کرد؛ با تاکید بر اینکه ایران تغییر مرزها را به هیچ عنوان بر نمی‌تابد در این زمینه می‌گوید: «بدون تردید با حل مساله قراباغ معادلات قفقاز تغییر کرده است و باید دید اینک چگونه می‌توان به حل سایر مسایل این منطقه حساس کمک کرد. جمهوری اسلامی ایران که روزگاری این منطقه جزو خاکش بود با پذیرش شرایط پس از فروپاشی شوروی سابق، همواره همچون پدری خیرخواه نسبت به تحولات این منطقه، به خصوص تغییر جغرافیای این منطقه حساس بوده است. به همین جهت، ایران از ابتدا ناحیه قراباغ را جزو خاک جمهوری آذربایجان دانسته و بر آزادسازی اراضی اشغالی آن کشور تاکید داشته است. به طوری که حتی در زمان رئیس جمهور سابق جمهوری آذربایجان، پیشنهاد کمک تسلیحاتی به آن کشور برای آزادسازی اراضی اشغالی داده بود. به همین ترتیب، ایران هرگونه اشغال اراضی ارمنستان توسط آذربایجان را نیز بر نمی‌تابد و بر حفظ مرزهای کنونی بین کشورهای منطقه تاکید دارد.»

۵- بعد از اتمام جنگ دوم قراباغ که منجر به آزادی بخشی از خاک قراباغ توسط باکو شد، علیف تلاش داشت تا ارمنستان را در قبال واگذاری دالانی در لاچین که ارمنستان را به قراباغ کوهستانی متصل می‌کرد، مجاب به واگذاری دالان زنگزور کند. اینک که مساله قراباغ تا حدودی حل شده و ارمنیان قراباغ با خشونت نظامیان باکو مجبور به ترک خانه و کاشانه‌ی خود شده و به ارمنستان مهاجرت کرده‌اند، و طبعا کریدور لاچین بلااثر شده است، دیگر توجیهی برای درخواست چنین کریدور متقابلی وجود ندارد.