گروه سیاسی/ جعفری: این روزها هر چه بیشتر فکر می‌کنم، بیشتر به این نتیجه می‌رسم که وحشت دولت‌های غربی و سران خائن، بزدل و مزدور در برخی کشورهای عربی از آینده یمن است که باعث شده این کشور فقیر را این گونه آماج حملات خود قرار دهند. با این حال، پیروزی یمن در جنگ هشت ساله تحمیلی عرب‌ها که با فرماندهی مستقیم انگلیسی‌ها و هدایت و مشارکت امریکا به شکلی به پایان رسید، مقدمه‌ای بود تا جایگاه و پایگاه یمن در سطح منطقه و جهان تثبیت شود.

این پیروزی، یمنِ زخم‌خورده، فقیر و عقب‌نگه‌داشته شده را به یک الگوی خوب برای خیلی‌ها تبدیل کرد. یمن هر چند بخشی از شبه جزیر عربی به شمار می‌رود، اما روابط آن بیش از آنکه با کشورهای عربی حاضر در این جغرافیا باشد، با کشورهای آن‌سوی دریای سرخ و خلیج عدن است. پیروزی یمنی‌ها در نبرد با دشمنان و سپس استواری این کشور در حمایت از ملت مظلوم فلسطین و مقاومت غزه باعث تقویت جایگاه، پایگاه و افزایش نفوذ معنوی‌اش در کشورهای حاضر در شاخ افریقا شد. این نفوذ معنوی که مدت‌ها پیش به صورت تلویحی به آن اشاره کردم، حالا به یک حضور و نفوذ واقعی و عینی تبدیل شده و همه این کشورها تمایل دارند تا یمن را بیشتر دریابند.

حقیقت امر آن است که مقاومت یمنی‌ها در برابر ائتلافی از شرورترین طرف‌ها آن‌ها را به عنوان الگویی برای ملت‌ها و کشورهای فقیر و عقب‌افتاده منطقه شاخ افریقا تبدیل کرده است. روابط تاریخی ملت یمن با ملت‌های واقع در آن سوی آب‌ها، حالا در حال تقویت شدن است و هر چه زمان می‌گذرد، سطح این حضور و نفوذ در طول سه چهار سال گذشته به شکلی شده که سفرهای متعددی از طرف ملت‌های منطقه و حتی دولت‌های آن به یمن برای تقویت همکاری‌ها انجام می‌شود. دولت یمن نیز با رویی گشاده از هیات‌های مختلف افریقایی استقبال کرده و باوجود مشکلات داخلی بسیاری که دارند، قول همکاری و همراهی به این کشورها و ملت‌ها را می‌دهند.

گزارش‌هایی از سال گذشته وجود داشت که نشان می‌داد مستشاران یمنی در حال حضور در مناطق مختلف منطقه شاخ افریقا هستند، جایی که یکی از گلوگاه‌های مهم جهان به شمار می‌رود. یک بار در گزارشی به نقش کشور کوچک جیبوتی در همکاری و همراهی با یمن اشاره کردم که یکی از اندیشکده‌های تندروی امریکایی به آن پرداخته بود. یمنی‌ها که ساحل شمالی (به قولی شرقی) باب المندب و جزایر آن را در مالکیت دارند (هر چند برخی از این جزایر در اشغال اشغالگران اماراتی است) با رفتن به ساحل افریقایی و نفوذ گسترده در آنجا، آرام آرام دایره قدرت خود را به عمق مناطق مسلمان‌نشین گسترش می‌دهد که در جغرافیای سیاسی و امنیتی جهان جایگاه بلندی دارد.

این مناطق برای صهیونیست‌ها هم مهم هستند و یمنی‌ها در طول یک سال گذشته بارها مناطقی که صهیونیست‌ها در آن نفوذ کرده بودند را یکی پس از دیگری هدف قرار داده و عملا حضور بندری برای یهودی‌های بی‌وطن در سواحل افریقایی دریای سرخ را غیرممکن کردند. اما آن‌ها ماموریت دارند که تا به حضور امنیتی و اطلاعاتی این تروریست‌ها نیز پایان داده و با حمایت از ملت‌های منطقه و انتقال تجربیات عملی خود در ۳۵ سال گذشته، آن‌ها را توانمند کرده تا بتوانند جوامعی مقاوم، منسجم و هماهنگ بسازند. این موضوع از چشم تروریست‌های صهیونیست دور نمانده و آن‌ها که خطر را به خوبی حس کرده‌اند تلاش می‌کنند تا با ابزار امریکا، یمنی‌ها را به عقب برانند.

در همین زمینه روزنامه صهیونیستی «یدیعوت آحارنوت» در گزارشی که از گسترش نفوذ جنبش انصاراله یمن به مناطق مختلف شاخ آفریقا خبر داده و هشدار داد که این روند، رژیم صهیونیستی را با تهدیدی جدی‌تر از آنچه اکنون مشاهده می‌شود، مواجه کرده است. در این گزارش آمده است که انصاراله در حال ارسال سلاح به کشورهای مختلفی است و این اتفاق در مناطقی غیرمنتظره و بسیار حساس در حال وقوع است. (عملا ارسال سلاح که موضوع مهمی نیست، آنچه آن‌ها را به وحشت روزافزون فرو برده، انتقال دانش و تجربه به ملت‌های مسلمان و فقیر افریقایی است)

به نوشته این روزنامه، طی سال‌های اخیر نیروهای انصاراله در مناطقی از شاخ آفریقا؛ از جمله جیبوتی، سومالی، ارض‌الصومال، پانتلند، اریتره و اتیوپی حضور یافته‌اند. به تدریج، کنترل آن‌ها بر این مناطق اهمیت راهبردی یافته و هدف آن تثبیت حضور در این نواحی و نزدیکی بیشتر به رژیم صهیونیستی است. روزنامه مذکور همچنین تأکید کرده است که شاخ آفریقا و سودان از نظر راهبردی حائز اهمیت بسیاری هستند؛ چراکه این مناطق در سوی دیگر خلیج عدن و در امتداد سواحل دریای سرخ واقع شده‌اند.

به باور این رسانه، گسترش نفوذ در این مناطق می‌تواند بر توازن قدرت در منطقه تأثیر گذاشته و مسیر کمک‌رسانی به گروه‌های مقاومت در نوار غزه را هموارتر کند. یدیعوت آحارنوت در ادامه آورده است: حوثی‌ها در منطقه شاخ آفریقا که یک مرکز استراتژیک مهم برای «اسرائیل» است، در حال نفوذ هستند و این درحالی است که آمریکا از تأثیر محدود عملیات فعلی علیه آنها ناامید شده است. (این گزارش به وضوح نشان می‌دهد که دلایل حمله تروریست‌های امریکایی به یمن، چیزی فراتر از مساله کشتیرانی در دریای سرخ است، یمنی‌ها پا روی گلوی صهیونیست‌ها و صلیبی‌ها گذاشته‌اند)

در حالی که جیبوتی به مهمترین مرکز فعالیت دریایی و هوایی امریکا، انگلیس، فرانسه و حتی چین تبدیل شده، عمیق‌تر شدن نفوذ یمن در این منطقه و منسجم کردن ملت‌ها در قالب محور مقاومت کانون تهدیدی جدی برای تداوم سلطه‌گری صلیبی‌ها به شمار می‌رود، کاری که شاید از دو دهه پیش شروع شد. شاید نگاهی به تحولات این روزهای سودان مشخص کند که آینده دریای سرخ به کدام سمت خواهد رفت و تکلیف قدرت‌های بزرگ در سایه ادامه سیاست ناامن‌سازی دریاها توسط غربی‌ها و صهیونیست‌ها چه نتایجی را در پی خواهد داشت.