گروه گزارش: وقتی از حاشیه‌ی کلانشهر تبریز بازدید کنید، متوجه خواهید شد که یک بمب فرهنگی و اجتماعی در این مناطق آماده‌ی انفجار است. بمبی که باید نهادهای شهری و خود دولت چند دهه قبل آن را خنثی می‌کردند. اما کار به امروز رسیده است و در حاشیه‌ی شهر مناطقی هستند که بارها محل درگیری نهادهای دولتی با مردمی شده است که خود را محق و حقدار می دانند. مردم تبریز به چشم می‌بینند که نیمی از جرائم از حاشیه‌ شهر و حاشیه‌نشین‌هایی نشات می‌گیرد که بعضاً از ابتدایی‌ترین امکانات شهری مانند خانه‌ی مناسب، آموزش اصولی و… هم محروم هستند.

چند سالی هست که متولیان کلانشهر تبریز می‌گویند که رشد حاشیه‌نشینی در شهر را متوقف کرده‌ایم و با راهکارهایی از جمله محدود کردن حاشیه‌های شهر، توانستیم از ساخت و ساز آن‌ها جلوگیری کنیم. این خبر را می توان از منظری مثبت و ارزشمند دانست، اما از سوی دیگر شاید مایه‌ی تاسف باشد که پس چرا چنین اتفاقاتی حادث می شود. چرا باید در کشوری که نظام مقدس جمهوری اسلامی سایه گسترانده است، چنین کلاهبرداری های مبرهنی انجام شود؟  قابل درک نیست که چگونه زمین‌های اطراف شهر و محلات حاشیه‌نشین آن، فروخته و ساخته می شوند؟ و بعد از این که معظلی به نام حاشیه‌نشینی گریبان شهر را گرفت، تازه باید با صرف هزینه‌هایی گزاف، فکری به حال آنها کرد؟ اینها سوالاتی است که در ذهن هر شهروند آگاهی ممکن است سوسو کند. این نظام و این انقلاب با خون فرزندان ایران زمین آبیاری شده است و نباید اینگونه عده ای به راحتی با آبروی آن بازی کنند.

هدف از نگارش این متن کوتاه نیز آن است که شیوه‌ی مبارزه و شاید بهتر باشد بگوییم مقابله با حاشیه نشینی در سال‌های گذشته بررسی شود. در چند سال اخیر برخورد از نوع قهرآمیز بوده است، روشی که از سوی بسیاری از جوامع بشری منسوخ دانسته می شود. اما از سویی دیگر با توجه به حجم جرم و اسباب جرمی که در این مناطق وجود دارد، چنین برخوردی اجتناب ناپذیر است. اما نکته ای که از همه مهمتر به نظر می‌رسد این است که آیا می توانیم آینده را تضمین کنیم؟ مسئولان که امروز چنین مسکن قوی را بر پیکر جامعه تزریق می کنند، آیا راههای حاشیه نشینی در آینده را مسدود کرده اند؟ چگونه می‌توان به مردم اطمینان داد که در آینده ملکی به دور از قانون فروخته نشود و دوباره لودر و بلدوزر به جان خانه های بی‌جان نیفتد؟ اینها نکاتی است که باید بیشتر درباره آن اندیشیده شود. هدف از نگارش این مطلب نیز همین تلنگر است که مردم از مسئولان مطالبه گری کنند تا آینده شان تضمین شود.