گروه سیاسی: هفته گذشته اردوغان در سفری به نخجوان، با الهام علیف دیدار کرد. در این سفر اردوغان در سخنانی زیرکانه گفت: «ترکیه از کریدور صلح‌آمیز بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان برای اتصال نخجوان حمایت می‌کند… تمام تلاش خود را برای افتتاح کریدور زنگزور انجام می‌دهیم… اگر ارمنستان از باز شدن کریدور زنگزور جلوگیری کند، این کریدور می‌تواند از ایران عبور کند…»

تحلیل این سخنان اردوغان که نزدیک به ۳۰ سال در راس قدرت کشور ترکیه قرار داشته و بر اساس دیدگاه اکثر کارشناسان، سیاستی بوقلمون محور و بر اساس منافع صرف ترکیه را پیش برده است، نشان می‌دهد که اردوغان از پیش کشیدن پای تهران به بحث دالان جعلی زنگزور می‌تواند دو رویکرد داشته باشد:

رویکرد اول: اردوغان با این جمله نشان داده که به دنبال منافع اقتصادی است و برای او فرقی ندارد که جاده تامین کننده این منافع از ایران بگذرد یا ارمنستان. و این فرصت را برای کشورهای منطقه قائل است. و به دنبال «کریدور تورانی پانترکیسم ناتو(کریدور زنگزور)» نیست.

رویکرد دوم: اردوغان با این جمله فرصت ادامه بازی را برای پاشینیان فراهم کرده است! چون پاشینیان برای توجیه واگذاری کریدور، به مردم ارمنستان می گوید: «اگر ما کریدور را نمی دادیم، ایران این‌کار را می کرد و سودش به جیب ایران می رفت»!

قضیه وقتی جالب‌تر می شود که اردوغان این موضع را همراه با اعلام سفر نتانیاهو به ترکیه مطرح می کند! و این یعنی ترکیه حمایت و مجوز یهودیان و رژیم صهیونیستی را هم برای برقراری کریدور جلب کرده است.

اردوغان با این جمله‌ی زیرکانه مردم هر دو کشور ارمنستان و ایران را مطالبه‌گر کرده است! به نحوی که مردم هر دو کشور این اتفاق را یک فرصت قلمداد می‌کنند و از دولت‌های خود می‌خواهند که برای واگذاری دالان رایزنی کنند.

از طرفی، اردوغان می‌داند که ایجاد«کریدور» از خاک ایران غیرممکن است مگر اینکه مقصود او از کریدور، جاده مواصلاتی متناسب باشد که در این صورت، این اتفاق نه تنها از ایران، بلکه از مسیر ارمنستان هم ممکن خواهد بود.