گروه فرهنگ و ادب/ محمد رضا ربانی: بدون شک شهريار يك ايراني ميهن دوست بود! به طوری که بیشتر اشعار این شاعر مردمی در حراست از همه‌ي مواريث فرهنگي ايران زمين حرف برای گفتن دارد و طی آنها خصال ايرانيان از جمله حميّت و غيرت و عِرق ملي آنان ستوده شده است. در اشعار وی از جاي جاي ايران اعم از تهران، خراسان، نيشابور، شيراز، اصفهان و البته تبريز و اروميه ياد شده و در منظومه‌های او همه‌ي بزرگان ادبي و علمي ايران از قبيل فردوسي، خيام، حافظ، سعدي، رودكي و نظامي مدنظر بوده است. در سروده‌های وی هچنين بناهاي باستاني ايراني مانند تخت جمشيد هم به کرات یاد شده است. با این اوصاف باید گفت که شعر شهريار، بیانگر وطن‌دوستي این شاعر آذربایجانی است.

به عنوان نمونه شهریار در قصيده‌اي تحت عنوان «حماسه‌ي ايران» این چنین به استقبال بزرگان ایران زمین می‌رود:

کاوه آهنگر:

گر سخن از صفت قهر و غرور ملي است

كاوه‌ي ماست كه بر قاف قرون عنقا بود

فردوسی بزرگ:

داستان‌هاي حماسي بسرود و بسزا

خاص فردوسي و آن همت بي‌همتا بود

کوروش:

تاج تاريخ جهان كوروش هخامنشي است

ز قماش و منشي محتشم و والا بود

انوشیروان، پادشاه ایرانی که به عدل و داد شهره بود:

عدل كسرا چه همايي است همايون سايه

كه نه بر صحنه تاريخ چنين سيما بود

نادرشاه افشار:

شاه شطرنج فتوحات، همانا نادر

كز سلحشوري و لشگر شكني غوغا بود

شهریار درباره اقوام وحشی مانند مغولان و.. که به ایران هجوم آوردند و در ادامه و در نتیجه فرهنگ ایرانی، متمدن شدند نیز به زیبایی این چنین سروده است:

بس توحش كه در او شد به تمدن تبديل

آمدن يرغو و رفتن يَسَق و ياسا بود

همچنین این شاعر بلندآوازه ایران زمین در قصيده‌ي دیگری با نام «تخت جمشيد» درباره داریوش، پادشاه هخامنشی و تخت جمشید می‌سراید:

تخت جم! اي سراي سراينده داستان!

اي يادگار شركت ايران باستان!

جام جهاني نمايي و دستان سراي جم

آيينه‌ي گذشته و آينده‌ي جهان

از عهد حشمت و عظمت ياد مي‌دهي

اي مهد داريوش كبير عظيم‌شان

این شاعر ملی، همچنین در سال ۱۳۱۴ كه به مناسبت جشن هزاره فردوسي از تمام شاعران فارسي زبان دعوت شده بود كه به يادگار جشن فردوسي شعري بسرايند، شعری بلند در بزرگداشت فردوسي سرود:

درباره دین و آئین پیشین ایرانیان نوشته است:

در ايران كيش زردشت آفتاب عالم آرا بود

هماي فتح نصرت هم عنان پرچم ما بود

به عقيده نگارنده اهميت اين تک بیتی‌هایی که گزینش و ذکر شد، عمق وطن‌دوستی و شناخت و معرفت این شاعر بلندآوازه‌ی ایران زمین درباره‌ی وطن‌پرستی این فرزندِ خلفِ آذربایجان را نشان می‌دهد. خلاصه‌ي سخن آن كه عشق به ايران به مثابه‌ي وطن جغرافيايي و فرهنگي شهريار در سرشت اين شاعر بزرگ بود.