گروه فرهنگ و ادب: زبان آذری رایج در باکو و سایر شهرهای آذری نشین در شمال ارس تا قبل از دهه ۱۹۲۰ و آغاز «پاکسازی زبان» یا «ترکی سازی» آذری در جمهوری سوسیالیستی آذربایجان شوروی، مشابه زبان آذری رایج در ایران و بسیار سلیس و مفهوم و عاری از لغات اجنبی نامفهوم و سخت تلفظ بوده است

گروه فرهنگ و ادب: وجود لغت ترکی در زبان فارسی به ویژه در اشعار فارسی شاعران آذربایجانی و همچنین وجود لغات بی‌شمار فارسی در زبان ترکی هرگز نشان‌گر ترکی بودن زبان پیشین آذربایجان نیست و یا برعکس نشان‌گر فارس‌زبان بودن ترکان هم نیست.

گروه فرهنگ و ادب: اکثر دانشمندان معتقدند که زبان باستانی آذربایجان بازمانده و متحول شده‌ی زبان مادی است که مورخین و جغرافی نویسان اسلامی و عرب آن‌ را فارسی (ایرانی)، فهلوی و آذری خوانده‌اند. با این وجود، برخی افراد منابع تاریخی را نادیده می‌گیرند و در اندیشه‌ی تلبیس حقیقت‌اند.

گروه سیاسی: هویت فرهنگی مردم ایران خود به نوعی جنبه‌های عام و فراگیر فرهنگ و هویت گروه‌های قومی بوده که در گذر زمان شکل یگانه، واحد و فراقومی- در حد و اندازه یک ملت کهن دیرپا- یافته است.

گروه گفتگو: یکی از مسائل چالش برانگیز فرهنگی در ایران به ویژه در سالهای اخیر، مبحث زبان مادری و نحوه آموزش آن در مناطق مختلف کشور هست. در اصل ۱۵ قانون اساسي تأکيد شده است که؛ «زبان و خط رسمي در ايران خط و زبان فارسي است، اما استفاده از زبان‌هاي محلي و قومي در […]

ترکیه در حال حاضر با داشتن بیش از ۱۲۵۰ کانال تلویزیونی و رادیویی، رتبه‌ی چهارم در دنیا را دارد.

گروه سیاسی: جنگ چالدران را باید شاه جنگ ایرانیان با عثمانیان دانست؛ جنگی که طی آن یک دولت کاملا ایرانی (بعد از ساقط شدن دولت ساسانی به دست اعراب تا هزار سال بعد هیچ حکومت ملی در ایران تشکیل نشده بود)، در مقابل سپاه تا دندان مسلح ترکان عثمانی ایستاد.

گروه فرهنگ و ادب: صهیونیست‌ها در سرتاسر جهان هر سال در پایان ماه مارس و آغاز آوریل، عیدی را به اسم «پوریم» جشن می‌گیرند که قدیمی‌ترین سند نفرت آن‌ها از ایران و ایرانی محسوب می‌شود و به دوران پیش از اسلام برمی‌گردد.

گروه سیاسی: اوضاع سیاسی منطقه‌ی قفقاز این روزها اصلا مساعد نیست و به نظر می‌رسد که افراط و تفریط‌های پاشینیان و جاه طلبی و خودبزرگ بینی الهام علی اف، مجددا قفقاز را به سوی جنگی جدید پیش می‌برد.

گروه سیاسی: ترک‌های افراطی عمیقا باور دارند که در نمایش خشونت آمیز نفرت‌شان از کردها و ارمنی‌ها، فضیلتی ملی‌گرایانه نهفته است اما حقیقت آن است که اتفاقا، این نمایش‌ها نشان می‌دهد که صدسال پس از فروپاشی خلافت عثمانی، هنوز موفق نشده‌اند ملتی مرکب از همه اجزای کشور پدید آورندکه اجزای آن در بیرون از اوتوریته حکومتی، ملت باقی بمانند