گروه سیاسی/ سردبیر: در سال‌های اخیر، تحلیل‌گران منطقه‌ای و بین‌المللی به پروژه‌ای اشاره می‌کنند که به نام «کریدور داوود» شناخته می‌شود؛ طرحی که از دل سیاست‌های ژئوپلیتیکی رژیم صهیونیستی برای تغییر ساختار منطقه و ایجاد مسیرهای جدید نفوذ سیاسی، نظامی و اقتصادی متولد شده است. این پروژه نه‌تنها سوریه، لبنان و عراق را هدف گرفته، بلکه به‌صورت خاص برای محاصره ایران در سطح استراتژیک طراحی شده و اجرای تدریجی آن پیامدهای عمیقی برای آینده منطقه دارد.

کریدور داوود چیست؟

کریدور داوود طرحی استراتژیک است که هدف آن ایجاد یک مسیر نفوذ از شرق دریای مدیترانه تا خلیج فارس با محوریت اسرائیل، برخی دولت‌های عربی، و حمایت آمریکا است. این کریدور قرار است با استفاده از خلأ قدرت در کشورهای بحران‌زده مانند سوریه و عراق، یک منطقه حائل تحت نفوذ اسرائیل ایجاد کند که از مرزهای جولان تا کردستان عراق و حتی شمال عربستان و امارات امتداد می‌یابد.

این پروژه در ظاهر با عناوینی مانند توسعه اقتصادی، کریدورهای حمل‌ونقل و اتصال منطقه‌ای مطرح می‌شود، اما در واقع، اهداف اصلی آن شامل موارد زیر است:

۱– محاصره ژئوپلیتیکی ایران: یکی از اهداف اصلی کریدور داوود، قطع اتصال زمینی ایران به محور مقاومت در سوریه و لبنان است. این مسیر، از لحاظ راهبردی، انتقال نیرو، تسلیحات و حتی تبادل تجاری ایران با متحدانش را تهدید می‌کند. کنترل مسیرهای شرقی سوریه و غرب عراق توسط نیروهای نیابتی یا متحد اسرائیل می‌تواند جاده زمینی تهران – بغداد – دمشق – بیروت را از کار بیندازد.

۲– نفوذ اقتصادی اسرائیل به قلب منطقه: با حذف ساختارهای دولت مرکزی در سوریه و عراق و تقویت بازیگران غیردولتی یا شبه‌دولت‌های محلی، اسرائیل می‌تواند بر منابع انرژی، آب و مسیرهای تجاری منطقه تسلط یابد. طرح‌هایی مانند انتقال گاز اسرائیل از مدیترانه به اروپا از طریق اردن، سوریه یا کردستان عراق، بخشی از این پروژه است. همچنین، با تقویت اقتصادهای وابسته به غرب و اسرائیل در مناطقی چون اقلیم کردستان، اردن و خلیج فارس، محاصره اقتصادی ایران و تضعیف صادرات منطقه‌ای آن تسهیل خواهد شد.

۳– تجزیه کشورها برای ایجاد کمربند نفوذ: یکی از مهم‌ترین پایه‌های کریدور داوود، تجزیه سوریه، عراق و حتی لبنان به مناطقی با دولت‌های محلی ضعیف است. این طرح با تضعیف ساختارهای ملی و ایجاد واحدهای قومی-مذهبی (کردی، سنی، دروزی و …) عملاً شرایطی شبیه به سناریوی «خاورمیانه جدید» فراهم می‌کند. اسرائیل با حمایت از این تجزیه‌ها، از تهدیدات دولت‌های مرکزی متحد ایران می‌کاهد و فضای تنفس استراتژیک پیدا می‌کند.

۴– تهدید مستقیم مرزهای ایران: در صورت موفقیت این کریدور، ایران عملاً در غرب با مرزهای ناآرام، بی‌ثبات و وابسته به بلوک ضدایرانی مواجه خواهد شد. این مسأله نه‌تنها چالش امنیتی ایجاد می‌کند، بلکه توان دیپلماتیک و اقتصادی ایران را نیز برای حضور فعال در منطقه کاهش می‌دهد. از سوی دیگر، با شکل‌گیری یک مسیر مشترک اسرائیلی–عربی از مدیترانه تا خلیج فارس، حضور دریایی ایران در دریای سرخ و شرق مدیترانه نیز به‌خطر می‌افتد.

پروژه‌ای که نباید نادیده گرفته شود

کریدور داوود تنها یک طرح جغرافیایی یا حمل‌ونقلی نیست. این پروژه، بخشی از راهبرد کلان رژیم صهیونی برای بازطراحی خاورمیانه به سود خود است؛ پروژه‌ای که با استفاده از ضعف دولت‌های منطقه، فروپاشی هویت‌های ملی، و بهره‌برداری از خلاءهای امنیتی، می‌کوشد موازنه قدرت را به‌طور دائمی تغییر دهد. برای کشورمان ایران، مقابله با این پروژه، نیازمند دیپلماسی فعال، اتحاد منطقه‌ای، حفظ تمامیت ارضی کشورهای همسایه، و هوشیاری در برابر نفوذ خزنده اقتصادی و امنیتی دشمنان منطقه‌ای است.